De balans wordt over het algemeen beschouwd als de verklaring van de financiële positie van een onderneming. Beleggers, crediteuren en bedrijfsleiders beschouwen het vaak als de beste weergave van de algehele financiële gezondheid en stabiliteit van een bedrijf. Beleggers gebruiken het om te bepalen hoe stabiel een bedrijf is voor investeringen, terwijl kredietverstrekkers willen weten hoe veilig het verstrekken van nieuwe leningen aan het bedrijf is.
Balans Basics
De balans volgt de standaard boekhoudformule: activa gelijk aan passiva plus eigen vermogen. Het bevat alle huidige en langetermijnactiva van de onderneming, inclusief contanten en vorderingen, en toont ook alle schulden van de onderneming op korte en lange termijn. Het verschil tussen beide wordt het eigen vermogen genoemd, het huidige eigen vermogen dat de onderneming heeft dat technisch gezien toebehoort aan haar aandeelhouders of eigenaars. De balans, winst-en-verliesrekening, kasstroomoverzicht en het eigen vermogen zijn de vier kritische financiële rapportages die worden gebruikt door bedrijven met winstoogmerk.
Algemene geldschieter overwegingen
Lenders hebben over het algemeen drie punten van zorg bij het evalueren van het verzoek van een bedrijf om extra leningfondsen. Ze willen weten hoe veilig geld lenen aan het bedrijf is, hoeveel geld moet worden uitgeleend en welke rentetarieven en voorwaarden van toepassing moeten zijn. Lenders evalueren de totaliteit van de balans, vaak in relatie tot andere financiële overzichten, bij het oplossen van deze zorgen. Uiteindelijk, als een lening wordt toegekend, worden het bedrag, de tarieven en de voorwaarden bepaald op basis van het risiconiveau.
Asset-overwegingen
Bij het overzien van het activagedeelte van de balans wil de kredietgever een sterke cash-en-current-accountbasis, die het vermogen van het bedrijf ondersteunt om aan zijn op korte termijn aflossingsverplichtingen te voldoen. Op de lange termijn is de geldschieter ook geïnteresseerd in de omzet van activa, hoe liquide de activa van het bedrijf zijn en dat het effectief geld kan genereren. Lenders kunnen de saldi van debiteuren en contanten van de ene periode naar de andere vergelijken om te bepalen of een bedrijf een hoge debiteuromzet heeft.
Aansprakelijkheid Overwegingen
Lenders kijken naar kortlopende en langlopende verplichtingen in vergelijking met andere financieringsbronnen en in vergelijking met activa. Als een bedrijf al een hoge schuldenlast heeft, lijkt het niet in staat om extra schulden aan te gaan. Een andere belangrijke vergelijking zijn kassaldi voor kortlopende schulden. Als cash nauwelijks de kortetermijnschuld kan bijhouden, bevindt het bedrijf zich in een gevaarlijke positie. Twee eenvoudige hefboomratio's worden vaak gebruikt om de schuldpositie van het bedrijf te evalueren. De schuldgraad is de totale schuld gedeeld door het totale vermogen. Schuld-naar-eigen vermogen is het totale vermogen gedeeld door de schulden. Beide bieden een snelle en beknopte blik op de vooruitzichten van het bedrijf om een nieuwe lening terug te betalen.
