De eigenaren van vandaag hebben toegang tot meer verzekeringsproducten dan ooit tevoren. Verzekeraars concurreren tegen elkaar en bedenken nieuwe aanbiedingen op maat van de behoeften van de klant. Een klein segment van deze markt doet een beroep op vermogende particulieren en bedrijven. Het bevat speciale voorwaarden, zoals wederzijdse en wederzijdse verzekeringen. Als eigenaar van een bedrijf is het belangrijk om de ins en outs van deze producten te kennen, zodat u er een kunt kiezen die het beste aan uw behoeften voldoet.
Hoe werkt een wederzijdse verzekering?
Als u zich afvraagt welk type verzekering is gebaseerd op wederzijdse afspraken tussen abonnees, overweeg dan een wederzijdse uitwisseling. Deze vorm van verzekeringsorganisatie is eigendom van haar polishouders en wordt beheerd door een advocaat-in-feite. Elk lid dekt de risico's van de andere leden. Verzekeringnemers beschermen elkaar in geval van verlies.
Een wederzijds bedrijf wordt gevormd door het samenbrengen van een advocaat-in-feit en een wederzijdse uitwisseling. De advocaat voert de dagelijkse bedrijfsvoering van de organisatie uit en voert namens hem zakelijke transacties uit. Als een polishouder verlies lijdt, wordt een gelijk deel van dat verlies aan elk lid uitgekeerd.
Het belangrijkste doel van een wederzijdse uitwisseling is om lagere kosten te bieden aan een groep polishouders die bekend staat als 'subscribers'. Dit bedrijfsmodel bestaat al sinds 1881, dus het heeft een staat van dienst. De organisatie wordt beheerd door een raad van gouverneurs.
Net als al het andere, wederzijdse verzekering heeft zijn nadelen. Allereerst kunnen er conflicten ontstaan tussen abonnees. Ten tweede kunnen niet alle polishouders hun beloftes nakomen. Bovendien kan de wederzijdse uitwisseling slecht gekapitaliseerd zijn, waardoor leden die zijn blootgesteld aan claims niet worden betaald.
Wat is wederzijdse verzekering?
Een andere optie die het overwegen waard is, is onderlinge verzekering. Dit bedrijfsmodel is gemaakt in de late 17e eeuw in Engeland. De winsten worden ofwel aan de polishouders uitgekeerd in de vorm van dividenden of premies of behouden binnen de organisatie.
Anders dan bij een wederzijdse uitwisseling, zijn onderlinge bedrijven in handen van polishouders met vergelijkbare verzekeringsbehoeften. Ze werken samen om risico's te beperken en lagere premies te krijgen. Deze organisaties variëren in grootte van kleine lokale bedrijven tot grote entiteiten. De meeste van hen hebben betrekking op specifieke niches, zoals gezondheidszorg, landbouw of onroerend goed. Artsen en andere medische professionals kunnen bijvoorbeeld een onderlinge verzekeringsmaatschappij vormen om dekking te bieden aan haar leden.
Dit type organisatie zorgt ervoor dat de voordelen die aan haar leden worden beloofd, over een lange periode kunnen worden uitbetaald. Het handelt in het beste belang van de polishouders en biedt transparantie en gelijke behandeling. Leden hoeven geen dividend uit te keren aan aandeelhouders, wat hen in staat stelt om winstgevendheid op de lange termijn veilig te stellen.
Wederzijdse tegen wederzijdse verzekering
Hoewel onderlinge en wederkerige verzekeringsmaatschappijen overeenkomsten vertonen, werken ze anders. Beide hebben hetzelfde doel: dekking bieden tegen minimale kosten voor polishouders. Het belangrijkste verschil is dat bij wederzijdse bedrijven het risico wordt overgedragen aan de andere abonnees. Bij onderlinge verzekeringen wordt het risico overgedragen aan de organisatie.
Bovendien spreekt een wederzijdse verzekering zich tot nichemarkten aan. Dit betekent dat de leden zich concentreren op één enkele branche. Over het algemeen worden deze bedrijven gevormd door groepen professionals, zoals artsen of advocaten. Wederzijdse uitwisselingen, in vergelijking, hebben vaak leden met verschillende professionele achtergronden.
