Een standaard kostensysteem stelt een vooraf bepaald cijfer vast dat bedrijven verwachten dat de werkelijke productiekosten zullen vertegenwoordigen. De twee meest voorkomende standaardkosten zijn grondstoffen en arbeid. Standaardcalculatie is afkomstig van historische informatie op basis van eerdere productieperioden. Variantieanalyse is ook mogelijk wanneer leidinggevende accountants standaardkosten vergelijken met werkelijke productiekosten. Naast zijn eenvoud, zijn er ook andere voordelen met dit systeem.
Identificeer operationele normen
Bedrijven kunnen standaardkostenberekeningsmethoden in drie groepen onderverdelen: ideaal, praktisch of laks. Ideale normen komen voor wanneer er geen materiaalverspilling of apparatuurinefficiënties optreden en managers de arbeidsoutput maximaliseren. Praktische normen omvatten een redelijke inspanning van alle werknemers om goederen naar best vermogen te produceren. Lax-normen bereiken minimale productie-output met de minste inspanning. Hoewel deze normen meestal niet het meeste voordeel voor het bedrijf opleveren, doen ze dit wel voor sommige productie.
Identificeer ongunstige afwijkingen
Standaard calculatietechnieken helpen een bedrijf om verschillen in materiaal en arbeid te meten. Het bedrijf kan bijvoorbeeld verwachten 1.000 eenheden te produceren met standaard materiaalkosten van $ 5 en standaard arbeidskosten van $ 9 per eenheid. De werkelijke productiekosten zijn echter $ 5,75 voor materialen en $ 9,50 voor arbeidskosten, wat resulteert in ongunstige variaties van respectievelijk 75 cent en 50 cent. De varianties helpen bedrijven zich te concentreren op specifieke gebieden voor het implementeren van corrigerende maatregelen om de bedrijfskosten te verbeteren.
Begroting Creatie
Een algemeen doel van standaardkostenberekeningstechnieken is om een bedrijf te helpen bij het plannen van zijn jaarbudget. Bedrijven plannen hun output voor het komende jaar, schatten of berekenen de standaardkosten voor materialen en arbeid en presenteren deze informatie aan management- of productiebeheerders op het hoogste niveau. Dit biedt een routekaart voor toekomstige productie-uitgaven. Dit productiebudget kan meerdere normen bevatten, waardoor eigenaars en managers geplande budgetten kunnen hebben voor ideale, praktische en lakse normen.
overwegingen
Variaties van standaardkostenberekeningsmethoden zijn niet altijd ongunstig. Een toename van geproduceerde eenheden kan bijvoorbeeld leiden tot hogere individuele kosten voor materialen en arbeid. Dit resulteert in het economische concept van marginale kosten. Voor elke extra geproduceerde eenheid stijgen de kosten van het bedrijf. De marginale inkomsten zullen echter ook stijgen, omdat het bedrijf meer eenheden heeft om te verkopen, waardoor de marginale inkomsten toenemen. Het doel moet zijn om productieniveaus te bereiken waarbij marginale kosten gelijk zijn aan marginale inkomsten, resulterend in de hoogste winst.
