Een werknemer in loondienst, zoals gedefinieerd door het Department of Labor van de Verenigde Staten, is een werknemer die een vast salaris ontvangt, ongeacht het aantal gewerkte uren of de kwaliteit of kwantiteit van het uitgevoerde werk. Werknemers in loondienst worden doorgaans een bepaald bedrag per betaalperiode betaald. De betaalfrequentie voor de werknemer in loondienst kan variëren van eenmaal per week tot eenmaal per maand. Arbeidswetgeving voor werknemers in loondienst bepaalt hoe de werknemer moet worden betaald en of de werknemer in aanmerking komt voor overwerk.
Betekenis
Werknemers in loondienst moeten de arbeidswetgeving kennen om ervoor te zorgen dat ze niet door werkgevers worden geëxploiteerd en werkgevers moeten hun rechten en verantwoordelijkheden begrijpen om naleving te handhaven en geschillen te voorkomen. Het is bijvoorbeeld essentieel om te begrijpen dat een werknemer in loondienst zijn volledige salaris moet betalen voor elke week waarin hij werkt. De werknemer moet op de hoogte zijn van dergelijke informatie om ervoor te zorgen dat hij in staat is te herkennen wanneer hij verkeerd is betaald, terwijl de werkgever de wet moet kennen om naleving te garanderen.
Vrijgestelde bezoldigde werknemers
Werknemers in loondienst worden doorgaans beschouwd als vrijgesteld op grond van de Fair Labor Standards Act (FLSA). Zolang de vrijgestelde, bezoldigde werknemer beschikbaar is om te werken, mag de werkgever niet van de beloning van de werknemer aftrekken om minder dan de gebruikelijke verwachte uren te werken. Als de werknemer bijvoorbeeld minder dan 40 uur werkt omdat er geen werk beschikbaar was, moet ze toch het vastgestelde salarisbedrag zonder korting krijgen. Niet alle werknemers in loondienst zijn echter vrijgesteld. Werkgevers moeten ook begrijpen dat de arbeidswetgeving voor loonarbeiders per staat verschilt. In de staat Californië worden bijvoorbeeld alle vrijgestelde werknemers betaald op basis van salaris.
Niet-uitbetaalde bezoldigde werknemers
Zoals eerder opgemerkt, vereisen sommige staten dat vrijgestelde werknemers worden betaald op basis van salaris. Sommige loonwerkers worden echter als niet-vrijgesteld beschouwd. Als de werknemer bijvoorbeeld vanaf mei 2011 een salaris van minder dan $ 23.600 per jaar ontvangt, of $ 455 per week, wordt die werknemer als niet-bestraft beschouwd. Dit betekent dat, hoewel de werknemer wordt betaald op basis van salaris, zij recht zou hebben op overuren en andere FLSA-bescherming die de niet-betaalde werknemer wordt geboden.
Duty en Salary Tests
De taakstellingstest en de salaristest zijn de twee belangrijkste methoden die worden gebruikt om te bepalen of een werknemer in loondienst is vrijgesteld of niet-vrijgesteld, zoals gedefinieerd door nationale en federale arbeidswetgeving. Om te bepalen of een werknemer in loondienst moet worden beschouwd als vrijgesteld of niet-vrijgesteld, is het van essentieel belang om te kijken naar daadwerkelijke taken in plaats van alleen de taken op te nemen die in de taakomschrijving staan vermeld.
