Het uitgeven van overtollige biljetten werd populair in het begin van de jaren negentig om kleine en middelgrote verzekeringsmaatschappijen toegang tot kapitaal te bieden. Deze notes zijn investment-grade achtergestelde schuldinstrumenten, vergelijkbaar met een obligatie, die een coupon (rentevoet van het rendement) bieden en een vervaldatum hebben. Het kapitaal dat wordt aangetrokken door het gebruik van overtollige bankbiljetten, wordt geclassificeerd als "eigen vermogen" omdat overtollige bankbiljetten investeerders het laatst betalen in geval van liquidatie, vergelijkbaar met aandelenbeleggers.
Ratingbureau Behandeling van overtollige nota's
In essentie zijn overtollige bankbiljetten een hybride beleggingsinstrument omdat bankbiljetten worden beschouwd als obligaties in functie en uitbetalingsstructuur, maar worden verwerkt als eigen vermogen. In 2010 concludeerde het Fitch Ratings-bureau dat het Amerikaanse verzekeringsreguleringssysteem, dat wordt beheerd door toezichthouders op de staatsverzekering, de polishouders een "sterk" overzicht en controle biedt over de financiële stabiliteit van onderlinge verzekeringsmaatschappijen. Daarom zijn op basis van de beoordeling van Fitch overtollige bankbiljetten schuldinstrumenten die polishouders beschermen tegen liquiditeitsrisico's.
Verwerken van overschotnota's en regel 144A
Overtollige bankbiljetten zijn activa van het bedrijf, ook al zijn ze een schuldinstrument. Volgens de Vereniging van actuarissen moeten overtollige bankbiljetten duidelijk worden geïdentificeerd en vermeld in de voetnoten van de jaarrekening. Ook kunnen inkomsten uit beleggingen gegenereerd door de bankbiljetten niet worden opgebouwd totdat de betaling door de emittent is goedgekeurd door de staat van de commissaris van de woonplaats van de onderneming. Krachtens de Securities Act van 1933 stond de Securities and Exchange Commission, op basis van Rule 144A, onderlinge verzekeringsmaatschappijen toe om een "private offering" van hun overtollige bankbiljetten te doen met gebruikmaking van bestaande statutaire basisrekeningen, die verschilt van het traditionele vereiste van effectenaanbod in volgens algemeen aanvaarde boekhoudprincipes.
Voorwaardelijke overschotnota's
Een voorwaardelijk overschot is een kapitaalfinancieringsmechanisme in het geval van een rampzalige gebeurtenis die een verzekeringsmaatschappij zou verplichten om de kapitaalvereisten te verhogen, waarna de verzekeringsmaatschappij een trust opricht die haar eigen promesses (voorwaardelijke bankrekeningen) verkoopt aan beleggers. Het kapitaal wordt vervolgens gebruikt om staatsobligaties of andere liquide activa te verwerven. Wanneer het bedrijf contant geld nodig heeft, geeft het overtollige bankbiljetten aan het vertrouwen uit in ruil voor de effecten in de trust en verkoopt het vervolgens de effecten. Vandaar dat de schatkistbiljetten en overtollige bankbiljetten activa zijn, in plaats van schulden, op de balans van de onderneming volgens de wettelijke waarderingsgrondslagen.
CDO's en overtollige notities
Collateralized Debt Obligations (CDO's) zijn gestructureerde beleggingsvehikels die zijn ontworpen door verschillende soorten aandelen en / of schuldinstrumenten te combineren om een bepaald type investering te creëren, samengesteld uit surplus notes en Insurance Trust-Preferreds (achtergestelde notes op lange termijn). Deze kapitaalstructuur is een nieuwere versie van de overtollige bankbiljetten, die kleine en middelgrote verzekeringsmaatschappijen toegang tot kapitaalmarkten biedt. Deze effecten bieden beleggersverzekeringen gekoppeld aan bankonderpand, omdat de trustcomponent van de CDO's bestaat uit schatkistobligaties of andere liquide activa. Emittenten geven de voorkeur aan overtollige bankbiljetten omdat de betaalde rente aftrekbaar is van de belasting en meestal het overschot verhoogt. Uitgevende instellingen vinden ook voordelen in het kader van het trustverzekeringsbedrijf vanwege het eigen vermogen dat zij ontvangen en de fiscale aftrekbaarheid van dividenden.
