Terwijl het eerste amendement op de grondwet van de Verenigde Staten de vrijheid van meningsuiting garandeert, vereisen journalistieke ethieken dat journalisten deze vrijheid verstandig gebruiken en alleen verhalen publiceren die als waarheidsgetrouw kunnen worden geverifieerd. Omdat consumenten echter meer afhankelijk zijn van de media voor bewustwording, doen zich problemen voor bij het weten welke publicaties zich houden aan journalistieke normen en die meer op opinie of op reclame zijn gebaseerd. Beide zijden van de media, journalisten en consumenten, zijn verantwoordelijk voor het gebruik van informatieve inhoud.
Consumentenbewustzijn
Consumentenbewustzijn verwijst naar de kennis die consumenten hebben over producten of diensten en hun rechten als consumenten. Op het basisniveau betekent dit het ontwikkelen van een bewustzijn van producten of diensten en het begrijpen van de rechten die een consument heeft met betrekking tot een slecht functionerend product. Naarmate het consumentenbewustzijn toeneemt, kan de consument bekend raken met manieren om een product of een dienst te gebruiken, de voor- of nadelen van een specifiek product of een specifieke service, of beoordelingen of terugroepacties van een product of dienst. Dit bewustzijn komt voor een groot deel via de media, zowel via advertenties als via nieuwsverhalen over producten of diensten.
Media-indelingen
De soorten media die van invloed kunnen zijn op het bewustzijn van de consument zijn talrijker dan ooit. Oudere mediaplatformen, waaronder kranten, radio en televisie, zijn nog steeds beschikbaar, maar zijn sinds de komst van internet aan populariteit verloren. Binnen de categorie internetmedia vindt een consument gerespecteerde sites zoals webversies van gedrukte kranten en overheidswebsites, naast op opinie gebaseerde sites zoals blogs en prikborden. Adverteren bestaat op bijna alle mediaplatformen, of het nu gaat om drukwerk, televisie of internet, wat de consument verder bombardeert met informatie die al dan niet accuraat is.
Bijwerkingen
Naarmate consumenten zich vaker tot internetbronnen wenden voor aankoopadvies, kunnen ze sneller dan ooit de ontwikkelingen bijhouden. Dit betekent bijvoorbeeld dat bedrijven de mogelijkheid hebben om internetmedia te gebruiken om nieuws over het terugroepen van producten te verspreiden, bijna zodra ze weten dat terugroepen noodzakelijk is. Het betekent ook dat ongegronde informatie kan worden verspreid voordat betrouwbare journalisten de kans krijgen om dit te bevestigen.
Verantwoordelijkheid
Journalisten hebben de verantwoordelijkheid om dezelfde ethiek toe te passen bij online publicatie die ze gebruiken voor gedrukte media, inclusief feiten voor dubbele controle en rapportage zonder vooringenomenheid. Hoewel online media minder permanent lijken dan afdrukken, bereikt deze in korte tijd zelfs meer consumenten. Consumenten hebben de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat elke website die zij adviseren uit de journalistieke normen van de praktijk in plaats van alleen maar meningen te publiceren. Overheidswebsites of online versies van gedrukte publicaties zijn goede startbronnen.
overwegingen
Omdat online publiceren in 2010 nog steeds nieuw is voor veel journalisten, maken journalisten een overgangsperiode door, terwijl ze leren omgaan met de technieken die worden gebruikt voor krantenrapporten met de nieuwe eisen van internetmedia. Bijvoorbeeld, in eerdere tijden, toen een journalist een fout ontdekte in een van zijn krantenverhalen, voerde hij een correctie uit in de volgende editie. Online heeft hij de mogelijkheid om het feit in het verhaal te veranderen, maar het kan zijn dat hij zich afvraagt of hij de verandering moet aangeven. Het toevoegen van links naar verhalen is een ander grijs gebied, omdat journalisten moeten beslissen hoeveel verantwoordelijkheid zij dragen voor de juistheid van de websites waarnaar ze linken.
