De federale Fair Labor Standards Act bepaalt de meeste federale wetten die de relatie tussen werknemers en werkgevers regelen. Geschreven om elementaire bescherming te bieden tegen abusieve situaties op de werkvloer, terwijl het recht van een werkgever om zijn bedrijf te besturen naar eigen goeddunken in evenwicht te houden, de handeling geen betrekking heeft op kwesties zoals de lengte van diensten, vereiste onderbrekingen of vereiste vrije tijd. Hierdoor zijn werkgevers vrij om werknemers in ploegendiensten van elke lengte in te plannen en zonder ten minste 12 uur rust te bieden tussen twee diensten.
Fair Labor Standards Act Provisions
De Fair Labor Standards Act vereist alleen dat werkgevers een minimumloon verstrekken - $ 7,25 op het moment van publicatie - aan alle werknemers, behalve getipt personeel. Als een werkgever een werknemer voor meer dan 40 uur in een werkweek indient, moet de werknemer overuren betalen gelijk aan 150 procent van zijn normale uurloon voor alle uren na de 40 uur dat hij werkt. De FLSA beperkt niet het aantal opeenvolgende uren dat een werkgever een werknemer kan inplannen of het totale aantal uren dat een werknemer in een week in dienst is, kan beperken, noch voorziet hij in minimale rustperiodes tussen diensten.
Vrijgestelde werknemers van FLSA
De Fair Labor Standards Act is meestal alleen van toepassing op werknemers die op uurbasis werken. Degenen die een salarisbasis ontvangen, zijn vaak vrijgesteld van FLSA-overwerkvergoedingen en moeten mogelijk in ploegendienst werken met minder dan 12 uur rusttijd tussen hen in. Om een werknemer vrij te stellen van de overwerkwetten van FLSA, moet hij hetzelfde bedrag aan salaris betalen per week, ten minste $ 455 op het moment van publicatie, ongeacht het aantal uren dat hij werkt of de hoeveelheid werk die hij in die tijd produceert frame.
Staatswetten
Veel staten bieden aanvullende bescherming aan werknemers door middel van nationale arbeidswetten. Deze wetten verschillen sterk van staat tot staat en weerspiegelen meestal de FLSA-bepalingen.In sommige gevallen verplichten staten de werknemers om rustperioden te krijgen wanneer ze meer werken dan een verboden aantal uren achtereenvolgens of dat werknemers een minimumloon ontvangen dat hoger is dan het minimumloon dat vereist is door de federale wetgeving. De meeste staten leggen echter geen beperkingen op aan het plannen van volwassen werknemers, dus in de meeste landen hoeven werknemers geen pauze van 12 uur tussen de diensten te ontvangen.
Kinderarbeid
De FLSA stelt geen beperkingen aan het aantal uren dat een werknemer van 16 jaar of ouder mag werken, noch vereist hij dat werkgevers extra rustpauzes of tijd tussen diensten naar minderjarigen voorzien. Veel staatswetten bieden veel strengere beperkingen voor kinderarbeiders, hoewel verschillende staten het gebruik van minderjarigen verbieden later te werken dan bepaalde uren 's nachts of vóór een bepaalde tijd in de ochtend. Verschillende staten beperken het totale aantal uren dat een minderjarige in een week kan werken in tijden dat de school in de sessie is. In sommige gevallen kan het plannen van een minderjarige om minder dan 12 uur te werken tussen diensten in conflict komen met de kinderarbeidbeperkingen van de staat. Raadpleeg de kinderarbeidswetten van uw staat voor toepasselijke regels in uw rechtsgebied.
