Economen waarderen quota-huurberekeningen omdat ze economen helpen inzicht te krijgen in het effect van tarieven, importbeperkingen en andere acties die de kosten van bepaalde goederen voor de consument veranderen. De feitelijke berekening van de quotumhuur is eenvoudig. De gegevens die nodig zijn om de berekening te maken zijn echter aanzienlijk en vereisen enig begrip van de economische context. Soms is het bestaan van een quotarent duidelijk; op andere momenten is de eerste taak bij het uitvoeren van een quotumhuurberekening bepalend voor het bestaan en, zo ja, hoe.
Bepaal of de huidige kosten van bepaalde goederen een quotumvergoeding omvatten. Wat economen bedoelen met een "huur" is de extra winst die een bedrijf van een klant kan halen vanwege een overeenkomst die het bedrijf begunstigt of om een andere reden, zoals een gebrek aan concurrentie die het bedrijf een extra voordeel geeft. Een quotumhuur is een wettelijke beperking van de toegestane hoeveelheid van een goed of een dienst die een economische sfeer kan binnenkomen of verlaten. Vaak is het de bedoeling om een economisch voordeel voor een van de partijen te produceren. Het verschil tussen de kosten van een auto-onderdeel op de Chinese binnenlandse markt en de werkelijke kosten kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van een importquotum dat het aanbod beperkt en binnenlandse Chinese fabrikanten toestaat meer dan ze kunnen aan te rekenen in een volledig concurrerende economie. Niet alle quota-huurprijzen zijn duidelijk. Sommige zijn verborgen of indirect en andere zijn onbedoeld.
Bepaal of de goederen worden beïnvloed door een indirecte of onopzettelijke quotumvergoeding. Hoewel een strikt regelgevingsklimaat bijvoorbeeld de consumenten beschermt, kan dit ertoe leiden dat de grootste bedrijven een concurrentievoordeel krijgen. Als de regelgeving bijvoorbeeld vereist dat bedrijven grote hoeveelheden kapitaal investeren om een windpark of een kerncentrale te starten, beperkt dit het aantal bedrijven dat zich bezighoudt met nucleaire of alternatieve energieproductie, wat de concurrentie beperkt. Een stad kan taxi's regelen om de kwaliteit van de dienstverlening te waarborgen, maar taxiregulering kan het aantal beschikbare taxi's in stadsstraten beperken. Het onbedoelde resultaat is dat één groep - eigenaren met medaillons - een concurrentievoordeel hebben ten opzichte van cabines van "zigeuners".
Bepaal of er een verborgen quotarent is. In 2014 besprak Eduardo Porter, een econoom die schreef voor 'The New York Times', de voorgestelde fusies van AT & T met Direct TV en van Comcast met Time Warner Cable. De corporaties beweerden dat de voorgestelde fusies tot doel hebben om de kabelheffingen te verlagen door de bedrijfskosten te verlagen. Maar Porter concludeerde dat de concentratie van zeer grote communicatiebedrijven die de meerderheid van de markten beheersen, een huurquotum creëert omdat veel klanten weinig concurrerende bronnen hebben om zich te wenden tot.
De daadwerkelijke berekening van de huurquota is eenvoudig: de kosten van een product of dienst in een economische omgeving met een huurquotum minus de kosten in een vrije markt is gelijk aan het huurquotum. Het verkrijgen van de gegevens die nodig zijn om het verschil te berekenen, vereist echter de aanzienlijke middelen die beschikbaar zijn voor het Congres en grote internationale organisaties, zoals het Internationaal Monetair Fonds en de Europese Economische Raad. Het bepalen van de hoogte van het huurquotum is altijd subjectief. Als de huidige omgeving een huurquotum heeft, mogen de kosten van het product op de vrije markt alleen worden toegerekend. Een bedrijfsleider kan voorstellen dat het "x" is; een door de consument verdedigde instelling kan voorstellen dat het twee keer zo is.
