De naam, de Wereldbank, is enigszins misleidend. Het is geen bank, of zelfs maar één organisatie. De Wereldbank is de overkoepelende naam voor een groep organisaties die samenwerken om het welzijn van mensen in ontwikkelingslanden te bevorderen. Elk onderdeel van de structuur van de Wereldbank speelt een rol bij het werken aan dit doel.
Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling
De Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (IBRD) en de International Development Association (IDA) vormen het belangrijkste orgaan van de Wereldbank. De IBRD werd opgericht tijdens de Bretton Woods-top in 1944. Het werkt met landen die leningen ontvangen van de IDA om ervoor te zorgen dat het geld efficiënt wordt gebruikt. De IBRD construeert financiële plannen en ontwikkelingsstrategieën voor leenlanden op basis van de ervaring die de Bank in het verleden met ontwikkeling heeft opgedaan. Het werkt samen met de landen om de strategieën te implementeren en de kennislijn van de IBRD verzamelt informatie over elk land om te helpen bij latere ontwikkelingsprojecten.
International Development Association
De IDA werd opgericht in 1960. Het is de tak van de Wereldbankgroep die leningen verstrekt aan ontwikkelingslanden. Ontwikkelingslanden komen in aanmerking voor IDA-leningen op basis van metingen van hun armoede. De IDA-leningen zijn rentevrij, hoewel er servicekosten zijn. Landen hoeven de lening niet voor tien jaar terug te betalen en betalingen kunnen in de loop van tientallen jaren worden gedaan. De IDA verstrekt ongeveer 13 miljard dollar per jaar aan ontwikkelingslanden om ontwikkelingsprojecten te financieren.
International Finance Corporation
De International Finance Corporation (IFC) financiert beleggingen in landen die lenen van de Wereldbank en biedt advies aan hun overheden en grote bedrijven. Het werd opgericht in 1956. Het IFC is onafhankelijk van de Wereldbank, zowel financieel als juridisch, maar het maakt nog steeds deel uit van de Wereldbankgroep. Het wordt geleid door een eigen raad van gouverneurs, die bestaat uit vertegenwoordigers van elk land. Gewoonlijk vertegenwoordigt het equivalent van het land van een minister van Financiën de belangen van het land bij de IFC.
Multilateraal Agentschap voor investeringsgaranties
Het multilaterale investeringsgarantieagentschap (MIGA), opgericht in 1988, probeert directe buitenlandse investeringen naar leenlanden te leiden. Omdat de landen die lenen van de Wereldbank economisch onrustig en vaak onstabiel zijn, hebben ze problemen met het aantrekken van fondsen van internationale investeerders. MIGA probeert de hindernissen van de geloofwaardigheidsproblemen van de landen te overwinnen door verzekeringsproducten aan te bieden aan internationale investeerders. Door een deel van de risico's van buitenlandse directe investeringen te verminderen, bevorderen ze investeringen in leenlanden.
Internationaal centrum voor beslechting van investeringsgeschillen
Het International Centre for Settlement of Investment Disputes (ICSID) onderhoudt autonomie, maar het werkt nauw samen met organisaties van de Wereldbank en leenlanden. Het doel ervan is om geschillen te beslechten die ontstaan als gevolg van buitenlandse investeringen in landen die lenen van de Wereldbank. Het biedt een forum voor partijen om problemen te bespreken die worden verwijderd uit de mogelijk vooringenomen of corrupte gerechtelijke fora van individuele landen.
