Een productiefunctie vertegenwoordigt de wiskundige relatie tussen de productie-inputs van een bedrijf en het outputniveau. Productiekapitaal omvat de apparatuur, faciliteiten en infrastructuur die het bedrijf gebruikt om het eindproduct te maken, terwijl productiearbeid het aantal manuren dat nodig is om het proces van start tot finish af te ronden, kwantificeert. Een productiefunctie met vaste verhoudingen is een functie waarbij de verhouding kapitaal (K) tot arbeid (L) niet fluctueert wanneer productiviteitsniveaus veranderen.
Voorbeelden van productieactiviteiten met vaste proporties
In een productiefunctie met een vaste verhouding moeten zowel kapitaal als arbeid in dezelfde verhouding tegelijkertijd worden verhoogd om de productiviteit te verhogen. Wanneer de productiefunctie in een grafiek wordt weergegeven, met kapitaal op de horizontale as en arbeid op de verticale as, wordt de functie weergegeven als een rechte lijn met een constante helling. Een fabriek vereist bijvoorbeeld acht eenheden kapitaal en vier arbeidseenheden om een enkele widget te produceren. De fabriek moet het kapitaalverbruik verhogen tot 40 eenheden en het arbeidsverbruik tot 20 eenheden om vijf widgets te produceren.
Vaste verhoudingen en substituties
De productiefunctie identificeert de hoeveelheden kapitaal en arbeid die het bedrijf nodig heeft om een bepaald outputniveau te bereiken.De maatstaf van het vermogen van een bedrijf om kapitaal voor arbeid te vervangen, of omgekeerd, staat bekend als de elasticiteit van substitutie. In een productiefunctie met vaste verhoudingen is de elasticiteit van substitutie gelijk aan nul. Dit betekent dat het toevoegen van een extra kapitaaleenheid zonder extra arbeid geen effect heeft op het verhogen van de productiviteit. Beide factoren moeten in dezelfde verhouding worden verhoogd om de output te vergroten.
