In de economie meet de elasticiteit van de vraag hoe gevoelig de vraag naar een product of dienst is aan prijsschommelingen. Meestal neemt de vraag naar een goed of dienst af naarmate de prijs van een goed of dienst daalt en neemt het verkoopvolume ermee toe. Op dezelfde manier neemt, wanneer de prijs voor een goed of dienst stijgt, de vraag ernaar af en neemt het verkoopvolume ermee af. De maatregel met de naam prijselasticiteit van de vraag (PED) gebruikt een mathematische formule om te bepalen welke producten een elastische vraag hebben en welke producten een niet-elastische vraag hebben.
Prijs Elastiek van de vraag berekenen
Producten waarvan de verkoopvolumes meer veranderen met prijsverschuivingen worden geacht een elastische vraag te hebben. Goederen en diensten waarvan de verkoopvolumes weinig veranderen bij prijswijzigingen, worden geacht een niet-elastische vraag te hebben. Om te berekenen hoe elastisch of onelastisch een product is, wordt het procentuele prijsverschil gedeeld door het veranderingspercentage van de gevraagde hoeveelheid. Dus als de omzet met 40 procent daalt omdat de prijs van een goed met 20 procent toeneemt, is de formule -40 procent gedeeld door 20 procent. De prijselasticiteit van de vraag wordt gemeten op -2.
Elastische versus onelastische vraag naar economie
Als een PED wordt gemeten van minder dan 1, is deze niet-elastisch gemarkeerd. Als de PED groter is dan 1, wordt deze gecategoriseerd als elastisch. Als de PED gelijk is aan 0, wordt deze als perfect elastisch beschouwd. Luxe goederen hebben doorgaans een grotere elasticiteit van de vraag dan noodzakelijkheden. De beschikbaarheid van substituten beïnvloedt ook hoe elastisch of inelastisch een product is, omdat hoe meer substituten er voor een product bestaan, hoe groter de elasticiteit ervan is. In de loop van de tijd neigen producten om meer elastisch te worden omdat consumenten de mogelijkheid hebben om hun bestedingspatroon aan te passen.
