Hoewel sommige bedrijfseigenaren op hun hoede zijn voor het gebruik van statistieken, kunnen deze vergelijkingen u helpen uw bedrijf beter te begrijpen. Als u bijvoorbeeld de vuistregel voor drie sigma's begrijpt, kunt u specifieke berekeningen maken of uitschieters in uw bedrijf vaststellen. U moet echter leren om het correct te gebruiken voor deze vergelijking om effectief te zijn.
Wat is 3 Sigma?
Drie sigma is een berekening die uit statistieken komt. Onderzoekers en statistici gebruiken deze berekening om uitbijters in gegevens te identificeren en hun bevindingen dienovereenkomstig aan te passen. Ze doen dit omdat zelfs goed gecontroleerde omgevingen resultaten kunnen opleveren waarvoor in een onderzoek geen rekening wordt gehouden.
Overweeg bijvoorbeeld een medicijnproef op recept. Als de meeste patiënten in het nieuwe medicijn binnen een bepaald bereik verbeteringen zagen, maar één patiënt een ongelooflijke verandering in hun toestand had, is het waarschijnlijk dat iets anders deze patiënt heeft beïnvloed, en niet het medicijn in het onderzoek.
3 Sigma in het bedrijfsleven
In zaken kunt u het three-sigma-principe toepassen op uw analyse. U wilt bijvoorbeeld misschien zien hoeveel uw winkel op een bepaalde vrijdag heeft. Als je drie sigma gebruikt, kun je merken dat Black Friday ver buiten het normale bereik ligt. U kunt dan besluiten die vrijdag uit uw berekeningen te verwijderen wanneer u bepaalt hoeveel de gemiddelde vrijdag-netten in uw winkel zijn.
U kunt ook drie sigma gebruiken om te bepalen of uw kwaliteitscontrole op schema ligt. Als u bepaalt hoeveel defecten uw productiebedrijf per miljoen eenheden heeft, kunt u beslissen of een partij bijzonder defect is of binnen het juiste bereik valt.
Over het algemeen betekent een vuistregel van drie sigma 66.800 defecten per miljoen producten. Sommige bedrijven streven naar zes sigma, dat is 3,4 defecte onderdelen per miljoen.
Voorwaarden die u moet weten
Voordat je drie sigma's nauwkeurig kunt berekenen, moet je begrijpen wat sommige termen betekenen. De eerste is 'sigma'. In de wiskunde verwijst dit woord vaak naar het gemiddelde of gemiddelde van een reeks gegevens.
Een standaardafwijking is een eenheid die meet hoeveel een gegevenspunt van het gemiddelde afwijkt. Drie sigma bepaalt vervolgens welke gegevenspunten binnen drie standaarddeviaties van de sigma in beide richtingen vallen, positief of negatief.
U kunt een "x bar" of een "r-diagram" gebruiken om de resultaten van de berekeningen weer te geven. Deze grafieken helpen u verder te beslissen of de gegevens die u hebt betrouwbaar zijn.
Maak uw berekeningen
Zodra u het doel van de oefening begrijpt en begrijpt wat de termen betekenen, kunt u uw rekenmachine eruit halen.Zoek eerst het gemiddelde van uw gegevenspunten. Om dit te doen, telt u eenvoudig elk nummer in de set op en deelt u het aantal datapunten dat u hebt.
Neem bijvoorbeeld aan dat de dataset 1.1, 2.4, 3.6, 4.2, 5.3, 5.5, 6.7, 7.8, 8.3 en 9.6 is. Het optellen van deze nummers geeft u 54,5. Omdat je tien gegevenspunten hebt, deel je het totaal met tien en het gemiddelde is 5.45.
Vervolgens moet u de variantie voor uw gegevens vinden. Om dit te doen, trekt u het gemiddelde van het eerste gegevenspunt af. Vier dan dat nummer. Noteer het vierkant dat u krijgt en herhaal deze methode voor elk gegevenspunt. Voeg ten slotte de vierkanten toe en deel die som door het aantal gegevenspunten. Deze variantie is de gemiddelde afstand tussen de punten en het gemiddelde.
Gebruikend het vorige voorbeeld, zou u eerst 1.1 - 5.45 = -4.35 doen; in het vierkant, dit is 18.9225. Als je dit herhaalt, de sommen optelt en door tien deelt, vind je de variantie 6.5665. Als u wilt, kunt u een online variantiecalculator gebruiken om dit onderdeel voor u te doen.
Om de standaarddeviatie te vinden, berekent u de vierkantswortel van de variantie. Voor het voorbeeld is de vierkantswortel van 6.5665 2.56 wanneer afgerond. U kunt online calculators of zelfs degene op uw smartphone gebruiken om dit te vinden.
Eindelijk is het tijd om de drie sigma boven het gemiddelde te vinden. Vermenigvuldig drie met de standaardafwijking en voeg vervolgens het gemiddelde toe. Dus (3x2.56) + 5.45 = 13.13. Dit is het hoogste punt van het normale bereik.
Om het laagste punt te vinden, vermenigvuldigt u de standaardafwijking met drie en trekt u vervolgens het gemiddelde af. (3x2,56) - 5,45 = 2,23. Alle gegevens die lager zijn dan 2,3 of hoger dan 13.13 liggen buiten het normale bereik. Voor dit voorbeeld is 1.1 een anomalie.
