De vier marktmodellen in de economie zijn fundamentele concepten die van toepassing zijn op de economische structuur die individuele bedrijven en industrieën ondersteunen, en zij vormen het basiskader dat bepaalt hoe verkopers verkopen en kopers kopen.
Wat zijn markten in de economie?
Volgens "Encyclopedia Britannica" worden markten gedefinieerd als wanneer of waar "de uitwisseling van goederen en diensten plaatsvindt doordat kopers en verkopers met elkaar in contact staan, hetzij direct, hetzij via bemiddelende agenten of instellingen."
Het is niet onjuist om te denken aan alledaagse plaatsen zoals rommelmarkten, winkelcentra en de New York Stock Exchange als markten, maar de moderne term heeft de neiging om te spreken met overkoepelende ideeën en bredere streken, zoals grondstoffen en industrieën, in plaats van specifieke producten of plaatsen.
Of het nu gaat om de markt van de "vastgoedmarkt" of de "arbeidsmarkt" of de grondstoffenmarkt, het fundamentele principe is dat alles neerkomt op vraag en aanbod, wat van brandstof is voor wat we kopen en verkopen.
Het kopen en verkopen van goederen op elke markt kan op twee manieren verlopen. Eén, iemand heeft een goed om te verkopen en zal het verkopen voor elke prijs die de markt dicteert is eerlijk. Een voorbeeld hiervan is de verkoop van koffie of rijst of varkensbuiken, waarbij de kopers van de markt de prijs bepalen op basis van wat ze bereid zijn te betalen voor deze grondstoffen in vergelijking met het aanbod dat op dat moment beschikbaar was. In de andere benadering stelt de verkoper de prijs van hun product vast en moeten consumenten hun prijs betalen - denk aan eindproducten zoals auto's, smartphones, televisies en kleding. Consumenten hebben nog steeds macht in deze markt, omdat ze kunnen kiezen om concurrerende producten te kopen of gewoonweg weigeren een goed of een dienst te kopen.
Dan zijn er vier soorten markten, die in twee basiscategorieën vallen - perfecte en imperfecte concurrentie.
Perfecte competitie, ook bekend als pure concurrentie, is een op zichzelf staande categorie en de eerste soort van markt. Hierin concurreren veel verschillende verkopers, terwijl de wetten van vraag en aanbod dicteren prijsstelling en beschikbaarheid van hun goederen of diensten. Het betreden of verlaten van de markt als een bedrijf is eenvoudig te doen, omdat regelgeving niet prohibitief is. Hun consumentenbewustzijn is ook onbelemmerd, aangezien informatie over producten en kwaliteit openlijk bekend is omdat de producten vrijwel niet van elkaar te onderscheiden zijn. Er zijn maar weinig voorbeelden van perfecte concurrentie, en het is in wezen meer een theoretisch vergelijkingspunt voor academici dan een praktisch model. Maar de dichtstbijzijnde voorbeelden zijn landbouwmarkten, zoals sojabonen of maïs.
Aan de andere kant omvat 'imperfecte concurrentie' markten zoals monopolistische concurrentie, monopolie en oligopolie.
Monopolistische concurrentie is bijna een mix tussen perfecte concurrentie en monopolie, waarbij producten erg op elkaar lijken, maar de kleine verschillen tussen hen vormen de basis van hoe hun makers de producten verkopen en adverteren.
Overweeg een Samsung-smartphone versus een iPhone. Ze zijn grotendeels hetzelfde in wat ze bereiken voor de eindgebruiker - ze ontvangen oproepen, nemen foto's, surfen op het web, staan andere communicatie toe en zijn een computationeel apparaat. En toch worden enorme sommen uitgegeven om de twee op de markt te brengen als werelden uit elkaar, die gebaseerd zijn op camerokenmerken, gevoel, besturingssystemen en andere kwaliteiten die merkentrouw dicteren.
Wanneer een producent een succesvol product of een succesvolle onderneming creëert, trekt het anderen aan op zoek naar dezelfde winst. Van smartphones tot schoonheidssalons is er weinig theoretisch verschil in wat de meeste producten of services bieden, maar de verschillen zijn voldoende om een merkidentiteit rond te bouwen. iPhone is een geweldig voorbeeld van een bedrijf dat bijna een monopolie had op basis van het creëren van een geheel nieuwe standaard van technologie. Maar hun succes inspireerde anderen, zoals Samsung, om meer te investeren in het ontwikkelen van hun eigen concurrerende producten.
Pure monopolie modellen zijn waar een enkel product of maker de markt beheert. Er zijn geen concurrenten en de aanbieder kan in theorie de prijzen naar eigen inzicht verhogen. Voorbeelden van pure monopolies zijn onder meer entiteiten zoals nutsbedrijven en door de overheid gerunde slijterijen. Natuurlijk voorkomende monopolies zijn er die ontstaan omdat hun industrie zo onbetaalbaar is om binnen te komen dat ze de enige speler zijn. Spoorwegen bijvoorbeeld zijn monopolistisch omdat het aanleggen van nieuw spoor en het aanleggen van nieuwe routes zo onhaalbaar is voor nieuwkomers in de industrie.
Sommige "onnatuurlijke monopolies" zijn gevallen waarin bedrijven schuldig zijn bevonden in antitrustzaken, zoals diamantenhandelaar De Beers, die een oordeel van $ 295 miljoen uitsprak tegen hun pogingen om de handel in ruwe diamant in Zuid-Afrika te monopoliseren. Dit deden ze door prijzen te bepalen, leveringen te beperken en kleinere bedrijven en ondernemers te benadelen, terwijl ze de innovatie in de industrie onderdrukten.
oligopolie modellen kunnen zijn waar een select aantal bedrijven samenwerkt om marktprijzen op een voor beide partijen voordelige manier te beheersen, of waar er zo weinig concurrentie is dat elk bedrijf wordt beïnvloed door de keuzes van de tegenstander, die bepaalt hoe zij hun diensten of producten vermarkten en tegen welke prijzen. Er zijn pure oligopolies, zoals de olie-industrie, waar iemand die de concurrentie ondermijnt de markt als geheel zou beschadigen, maar waar hogere prijzen ook de markt ten goede zouden komen. En dit is waar collusie kan voorkomen.
Er zijn ook "gedifferentieerde oligopolieën" waar de industrieën duur kunnen zijn om binnen te komen, en daarom is de concurrentie schaars, waardoor zeer vergelijkbare producten of diensten worden verkocht. Een voorbeeld zou de luchtvaartindustrie zijn, waar bagage-vergoedingen bijvoorbeeld bijna tien jaar geleden nog niet bekend waren, maar nu lijkt iedereen die te hebben.
Welk type markt is de Verenigde Staten?
Een algemene misvatting is dat de Verenigde Staten een zuivere kapitalistische markt is die is gebaseerd op pure concurrentie. In werkelijkheid is de VS een gemengde economie, met zowel socialistische als kapitalistische wortels.
Om een absolute vrije markteconomie te zijn, zou er geen eigendom van de overheid kunnen zijn. Alles zou particulier eigendom moeten zijn. Er zou sprake zijn van echte aanbod-en-vraagprijzen zonder regelgeving van de overheid. Er zou geen toezicht van de sector zijn. Maar vrije markteconomieën zijn een abstract idee en absolute waarden bestaan niet in de wereld.
In plaats daarvan is Amerika een variatie op een thema dat in veel landen bestaat - sommige kapitalisme, enig socialisme. Dit is een gemengd economisch systeem. Er zijn centraal geplande economische controles speerpunt onder de federale overheid, maar er kunnen ook regionale controles worden beheerd door regeringen van staten, provincies en steden.
Het socialistische element komt in de vorm van een overheid die de levering van diensten controleert, zoals onderwijs, onderhoud van wegen, waterbedrijven, hulpdiensten, politie, enzovoort. Wanneer belasting wordt geïnd op inkomen of de verkoop van gecontroleerde goederen zoals benzine en sigaretten, is het de socialistisch-econoomtheorie. Belastingen worden geïnd ten voordele van het grotere goed. Het is bijvoorbeeld belangrijk dat rijbanen zijn onderhouden omdat ze de vrije doorstroming van mensen en goederen mogelijk maken, wat weer gunstig is voor burgers, bedrijven en regionale economieën.
Brandweerkorpsen worden betaald met publieke belastingen omdat ze ook voor het grotere goed zijn. Branden kan immers hele steden vernietigen - kijk maar naar Chicago's grote vuur van 1871, dat meer dan 222 miljoen dollar aan eigendommen vernietigde, wat vandaag miljarden vertegenwoordigt. Zelfs het nationale defensieplan is het resultaat van een socialistisch beleid.
Regulering in het bedrijfsleven is wijdverspreid in de Verenigde Staten, waardoor deze ver verwijderd is van een vrije markt. Wilt u een kapper worden? U hebt zowel een certificering als een zakelijke vergunning nodig. Om onroerend goed te verkopen, heb je een licentie nodig. Om voedselproducten te verkopen, heeft u mogelijk goedkeuring van de Food and Drug Administration nodig. Als u wilt adverteren voor uw bedrijf, moet u dit doen op een manier die voldoet aan de normen van de Federal Trade Commission.
Het is onmiskenbaar dat Amerika de beste elementen van zowel de vrije marktplaats als het socialisme inneemt en combineert voor een van de meest opwindende economische markten ter wereld.
Wat is een voorbeeld van monopolistische concurrentie?
Monopolistische concurrentie is waarschijnlijk de economische markt die u het meest ziet in de wereld om u heen. De bepalende kenmerken zijn dat de toetredingsdrempels relatief laag zijn, waardoor er meer concurrentie is, maar dat producten en diensten relatief vergelijkbaar zijn, waardoor de concurrentie nog sterker wordt.
Fastfoodrestaurants zijn een voorbeeld van monopolistische concurrentie. Terwijl je Mexicaanse maaltijden kunt aanbieden en een andere is een klassiek hamburgertent, is het de aard van hun bedrijf waardoor ze een monopolistische competitie worden. Elk doel is om consumenten te voorzien van maaltijden die concurrerend geprijsd zijn, geserveerd in hetzelfde korte tijdsbestek en tegelijkertijd gemakshalve verpakt voor zowel dineren als afhalen.
Automobielbedrijven houden zich ook bezig met monopolistische concurrentie. Je hebt misschien een reeks voertuigen beschikbaar voor verschillende levensstijlen op verschillende prijspunten, in een verscheidenheid aan opties en kleuren, maar er zijn slechts een paar bedrijven waaruit je kunt kiezen. Ford, GM, Toyota, Fiat-Chrysler, Honda, Hyundai, enkele Europese fabrikanten, enzovoort, concurreren allemaal om je nieuwste auto te worden, maar zodra je voertuigen in budgetten, typen en klassen onderbreekt, worden je opties aanzienlijk smaller. Omdat het dergelijke dure industrieën zijn om binnen te komen, is het zelden dat je ooit een nieuwe speler op de markt hoort - en dit is de bepalende eigenschap van monopolies.
Wat zijn vier kenmerken van pure competitie?
Zuivere of perfecte concurrentie wordt zelden gezien in de economische wereld. Een goede plaats om de beste voorbeelden hiervan te vinden, is de markt voor landbouwgrondstoffen of de verkoop van benzine.
Om perfecte concurrentie te zijn, zijn er vier criteria waaraan moet worden voldaan.
- Identieke producten: Elke verkoper moet hetzelfde soort product verkopen. Neem de grondstoffen van sinaasappelen. Er zijn verschillende soorten sinaasappelen, maar een mandarijn is een mandarijn; een naveloranje is een navelsinaasappel. Iemand zou kunnen beweren dat hij betere grond of grotere weersomstandigheden heeft die een smakelijkere sinaasappel opleveren, maar het is nog steeds een sinaasappel.
- Gemakkelijke toegang: Het starten van een bedrijf is eenvoudig en heeft geen onoverkomelijke regelgeving. Als iemand bijvoorbeeld sinaasappelen wil verkopen, moet hij alleen land hebben, sinaasappelbomen kunnen planten en goede gewassen kunnen produceren die de markt als verkoopbaar beschouwt.
- Veel verkopers: De industrie heeft geen wurggreep en niemand heeft het voordeel ten opzichte van de volgende concurrent. Ze hebben misschien een lagere prijs vanwege hun overheadkosten of hoe ze dingen hebben afgeschreven, maar er is veel concurrentie. In het sinaasappels-voorbeeld heeft Florida 4.000 telers die 76.000 mensen in dienst hebben in een industrie die jaarlijks voor $ 9 miljard omzet vertegenwoordigt, de tweede alleen voor Brazilië in de wereld van slagkracht; alle verkopen een paar soorten van een ding - sinaasappelen.
- Perfecte informatie: Dit is het aspect dat het vermogen van een markt om pure concurrentie te zijn het meest beperkt, omdat het zo moeilijk is om de equivalente informatie over elk product en elke leverancier te krijgen, zelfs in het internettijdperk. Wanneer sinaasappels worden overwogen, is de informatie mogelijk vlekkerig op de ene verkoper versus de andere - zoals waar de sinaasappels vandaan komen, in welke bodemkwaliteit ze zijn geteeld en hoe schoon of veilig de grond en watervoorzieningen zijn voor de sinaasappelen van deze teler in Valencia. Martin's Magical Grove op een paar kilometer afstand. Als het gaat om een eetbaar product zoals sinaasappels, heeft deze informatie invloed op de eindverkoop van het product aan, bijvoorbeeld, een gezondere voedselwinkel waar ze een hogere groothandelsprijs zouden kunnen hanteren dan misschien een low-market-productiewinkel aan een inkomensafhankelijke kant van stad.
Realistisch gezien is perfectie niet mogelijk - niet in mensen, niet in producten en niet in markten. Maar agrarische markten zijn bijna pure concurrentie, en daarom kunnen de lagere, meer competitieve winstmarges de landbouwindustrie moeilijk maken om te overleven als zich verliezen ophopen. Dat verklaart gedeeltelijk waarom de boeren in Florida de druk voelen na herhaalde orkanen, zoals Irma, hebben de telers gekneusd achtergelaten. Tegenwoordig is het aantal sinaasappelproducenten bijna de helft van wat het nog maar een decennium geleden was. Gelukkig voor hen is de VS een gemengd economisch systeem en helpt federale hulp velen om die zware financiële stormen te doorstaan.
