Projectbudgettering is een kapitaalmanagementfunctie van het bedrijfsleven. Managers maken budgetten om ervoor te zorgen dat projecten een financieel stappenplan hebben door de ontwikkeling van het project. Begrotingen kunnen verschillende weken in beslag nemen, afhankelijk van de grootte van het project. Bedrijven moeten ook beslissen welke budgettaire techniek of tool het beste werkt voor het berekenen van de financiële behoeften van het project. Gemeenschappelijke budgettechnieken omvatten de analoge techniek, top-down methode, bottom-down methode en parametrische schatting. Elke budgettool heeft verschillende voordelen voor het projectmanagementproces.
Analoog budgethulpmiddel
De analoge budgettool gebruikt de werkelijke kosten van een vorig project om het budget voor een huidig project te schatten. Deze methode kan voor meerdere projecten worden gebruikt, zolang ze maar van dezelfde aard zijn. Bedrijven met herhaalde projecten met dezelfde doelen en doelstellingen kunnen meestal de analoge budgettool met behoorlijk succes gebruiken. Analoge budgettering is ook minder duur dan andere budgetteringstools of -methoden. Helaas kunnen bedrijven met uiteenlopende projecten de analoge methode minder nauwkeurig en onbetrouwbaar vinden voor het schatten van de kosten.
Top-Down-methode
De top-down budgetmethode kijkt naar het totale projectbudget en schat de kosten voor elk proces in het project. Deze methode kijkt naar elke activiteit die nodig is om het project te voltooien of naar het aantal outputs van het project bij het schatten van de kosten. Bedrijven kunnen een vast bedrag in dollars gebruiken voor het projectbudget en een deel van dit bedrag toewijzen aan elk proces in het budget. Managers kunnen besluiten om activiteiten te beperken als het budget niet in staat is de kosten van alle projectactiviteiten te dekken.
Bottom-up methode
De bottom-up budgettool gebruikt de kosten van alle economische middelen of inputs die in een project worden gebruikt om het totale projectbudget te bepalen. Deze methode is een variabele budgetteringsmethode, omdat de kosten van invoer kunnen variëren afhankelijk van de beschikbaarheid of kwaliteit van de invoer. Bedrijven kunnen ook operationele managers of werknemersadvies gebruiken bij het plannen van projectbudgetten volgens deze methode. Deze personen hebben doorgaans een goed begrip van de inputs en productiemethoden die worden gebruikt voor het voltooien van verschillende projecten.
Parametrische schatting
Parametrische calculatiebudgetten gebruiken gestandaardiseerde mathematische berekeningen of parameters voor het bepalen van de kosten van een projectbudget. Deze budgettool kan gebaseerd zijn op kostenberekeningsinformatie zoals proceskostencalculatietools of kostenallocatiemethoden die bedrijfskosten toerekenen aan goederen en diensten. Deze informatie wordt gebruikt in parametrische budgettering door de specifieke kosteninformatie te nemen en te vermenigvuldigen met het aantal processen of activiteiten dat wordt gebruikt om projecten te voltooien. Deze kostenboekhoudingsinformatie kan ook worden aangepast of opnieuw berekend voor het specifieke projectbudget.
