Corporate governance is het proces waarbij grote bedrijven worden geleid. Er zijn verschillende modellen die over de hele wereld worden toegepast. Er is onenigheid over wat het beste of meest effectieve model is, omdat er bij elk model verschillende voor- en nadelen zijn. Methoden worden ontwikkeld volgens de wetten en andere factoren die specifiek zijn voor het land van herkomst.
Engels-Amerikaans model
Het Anglo-Amerikaanse model is gebaseerd op een systeem van individuele of institutionele aandeelhouders die buiten de corporatie staan. De andere hoofdrolspelers die de drie zijden van de corporate-governancedriehoek vormen in het Anglo-Amerikaanse model zijn het management en de raad van bestuur. Dit model is ontworpen om de controle over en het eigendom van een bedrijf te scheiden. Daarom bevat het bestuur van de meeste bedrijven zowel insiders (uitvoerende bestuurders) als buitenstaanders (niet-uitvoerende of onafhankelijke bestuurders). Van oudsher echter, bekleedt één persoon de functie van CEO en voorzitter van de raad van bestuur. Deze concentratie van macht heeft ertoe geleid dat veel bedrijven nu meer externe directeuren hebben. Het Engels-Amerikaanse systeem vertrouwt op effectieve communicatie tussen aandeelhouders, management en het bestuur, waarbij belangrijke beslissingen ter goedkeuring aan de aandeelhouders worden voorgelegd.
Japans model
Het Japanse model behelst een hoge mate van eigendom van banken en andere gelieerde bedrijven en 'keiretsu', industriële groepen die verbonden zijn door handelsrelaties en wederzijdse deelneming. De belangrijkste spelers in het Japanse systeem zijn de bank, de keiretsu (zowel de grootste aandeelhouders), het management en de overheid. Externe aandeelhouders hebben weinig of geen stem en er zijn weinig echt onafhankelijke of externe bestuurders. De raad van bestuur bestaat gewoonlijk volledig uit ingewijden, vaak de hoofden van de verschillende afdelingen van het bedrijf. Het verblijf in de raad van bestuur is echter afhankelijk van de aanhoudende winst van de onderneming. Daarom kan de bank of keiretsu bestuurders verwijderen en haar eigen kandidaten benoemen als de winst van een bedrijf blijft dalen. Overheid is ook traditioneel invloedrijk in het management van bedrijven door middel van beleid en regelgeving.
Duits model
Net als in Japan hebben banken langetermijnbelangen in bedrijven en zijn hun vertegenwoordigers actief in raden van bestuur. Ze dienen echter continu op borden, niet alleen in tijden van financiële moeilijkheden als in Japan. In het Duitse model is er een tweelaags bestuurssysteem dat bestaat uit een raad van bestuur en een raad van toezicht. De raad van bestuur bestaat uit interne leidinggevenden van de onderneming en de raad van commissarissen bestaat uit buitenstaanders zoals arbeidsvertegenwoordigers en vertegenwoordigers van aandeelhouders. De twee besturen zijn volledig gescheiden en de omvang van de raad van commissarissen is wettelijk vastgelegd en kan niet worden gewijzigd door de aandeelhouders. Ook in het Duitse model gelden stemrechtbeperkingen voor de aandeelhouders. Ze kunnen alleen een bepaald aandelenpercentage stemmen, ongeacht hun aandeelhouderschap.
