In de moderne zakelijke praktijk wordt het onderscheid tussen een borg en een garant verondersteld als slank of zelfs onbestaand. Dit is echter niet altijd het geval en de verschillen tussen een borg of een garant kunnen afhangen van de locatie van het bedrijf. In sommige gevallen kan een crediteur gedwongen worden om een failliet bedrijf voor de eigenaar te dagen als de eigenaar een borg is en geen borg.
De Garant
Wanneer een bedrijf schulden aangaat, kan het de eigenaar of eigenaren van het bedrijf vragen om een garantie te ondertekenen. De garantie geeft aan dat de eigenaars persoonlijk de schuld van het bedrijf garanderen. Als het bedrijf in gebreke blijft, kan de schuldeiser de betaling van de schuld van de garant verwachten. Aangezien een bedrijf dat in gebreke blijft mogelijk geen activa heeft dat het waard is om na te streven, slaan schuldeisers vaak het bedrijf niet over voor de schuld en benaderen ze eerst de garant, volgens advocaat Anthony Valiulis.
De Borg
Een borg belooft ook om de schulden van een bedrijf te vergoeden, maar er is een aanzienlijk verschil tussen de rechten van de garant en de rechten van de borg. Een borg kan erop staan dat de crediteur eerst het bedrijf dagvaardt in plaats van de borg rechtstreeks te benaderen, zelfs als de borg weet dat het bedrijf geen activa heeft. Als de crediteur de onderneming niet aanklaagt, de "hoofdschuld" genoemd, verliest de crediteur eerst het recht om de borg te vervolgen.
De Illinois Sureties Act
Het verschil tussen de twee termen is subtiel maar duidelijk genoeg om schuldeisers en ondernemers problemen te bezorgen, vooral in Illinois. In JPMorgan Chase Bank N.A. v. Earth Foods Inc. oordeelde het Hooggerechtshof van Illinois dat de borg en de hoofdontvanger zowel "primair als direct aansprakelijk" zijn voor de schulden van het bedrijf, aldus Valiulis. Garanten worden niet aansprakelijk voor de schuld totdat de hoofdontvanger in gebreke blijft, maar de garant heeft niet het recht om de crediteur te dwingen eerst het bedrijf te benaderen.
Taal is belangrijk
Overeenkomsten die de woorden "garant" of "garantie" gebruiken, kunnen volgens Valiulis ambigu of niet sterk genoeg zijn. In plaats daarvan moeten garantieovereenkomsten expliciet het recht van de schuldeiser om de garant te voeren vermelden in het geval dat het bedrijf in gebreke blijft. Als de taal dubbelzinnig is, kan de garant inderdaad een borg zijn en moet de schuldeiser mogelijk tijd en geld besteden aan een eventueel failliet bedrijf.
