"Niet-actieve tijd" verwijst naar perioden waarin werknemers in een faciliteit niet productief bezig zijn, maar toch tegen het normale tarief worden betaald. Dit is natuurlijk een verspilling van geld voor de organisatie en een belangrijke bijdrage aan hogere kosten. Het kwantificeren van dit verlies door het meten van inactieve tijd helpt managers de omvang van het probleem te identificeren en de juiste stappen te nemen om dit te corrigeren.
Identificeer de standaard werkuren voor elke medewerker. Dit is de hoeveelheid tijd waarvoor een werknemer is gepland om te werken en moet daarom worden gecompenseerd. Dit cijfer is gemakkelijk te verkrijgen, omdat records worden bijgehouden met dingen als ponskaarten, elektronische tags of supervisor-urenstaten. Als u de niet-actieve tijd voor een hele afdeling of bedrijf in plaats van één persoon berekent, telt u de standaarduren op voor alle werknemers in de betreffende groep.
Bereken de daadwerkelijke werkuren voor elke medewerker. Dit is de totale tijd dat een werknemer productief bezig is. Telkens wanneer een werknemer niet in staat of niet bereid is om aan haar normale taken te werken vanwege factoren zoals gebrek aan grondstoffen of machines die niet werken, moeten deze uren worden afgetrokken van haar standaard werkuren om te komen tot haar werkelijke werkuren. Houd er echter rekening mee dat de meeste banen van nature een zekere wachttijd inhouden. Een medewerker kan bijvoorbeeld standaard vijf minuten wachten nadat het gesmolten metaal in een gietvorm is gegoten om ervoor te zorgen dat het op de juiste manier bezinkt. Dat een medewerker niets lijkt te doen voor een buitenstaander betekent niet dat zij niet bezig is met productieve activiteiten. Daarom moet u de werkelijke werkuren berekenen met de hulp van een afdelingsspecialist om te voorkomen dat u fouten maakt in uw berekening. Zodra u de werkelijke uren voor elke werknemer hebt gevonden, telt u deze op voor de groep waarvan u de totale niet-actieve tijd wilt berekenen.
Trek het totale aantal werkelijk gewerkte uren af van de standaarduren. Het verschil is de niet-actieve tijd. Het vertegenwoordigt de totale werkuren waarvoor het bedrijf heeft betaald zonder iets terug te krijgen. Hoewel u niet kunt verwachten dat er nul niet-actieve tijd is, kunt u deze aanzienlijk verminderen door zorgvuldige planning, training en logistiek.
