Commerciële huurcontracten, zoals winkelhuurcontracten, hebben te maken met zorgen die verschillen van die van residentiële huurcontracten. Huurderskosten zijn meestal veel hoger, de duur van de huurovereenkomst is vaak langer en commerciële verhuurders beperken doorgaans het gebruik van het onroerend goed meer dan residentiële verhuurders. Staatswet speelt ook een rol bij het opstellen van een dergelijke overeenkomst.
Omschrijving
De huurwoning moet duidelijk in een ondubbelzinnige taal worden beschreven. In veel gevallen zal de huurder een deel van een gebouw huren, samen met gedeeld gebruik van gemeenschappelijke ruimtes. De partijen moeten ook worden geïdentificeerd aan de hand van hun wettelijke naam. In veel leasecontracten voor winkels zijn een of beide partijen bedrijven, zoals bedrijven of vennootschappen met beperkte aansprakelijkheid (LLC's). In dit geval moet het bedrijf worden vermeld op basis van de officiële naam en niet op basis van de handelsnaam. Aangezien individuele vertegenwoordigers in plaats van bedrijven overeenkomsten ondertekenen, moet in de handtekeninglijn duidelijk worden vermeld dat de vertegenwoordiger namens de onderneming tekent, zodat hij niet hoofdelijk aansprakelijk wordt gehouden voor de schending van de huurovereenkomst.
Betaling en duur
De overeenkomst moet de huurperiode identificeren. In residentiële huurcontracten is de periode meestal een maand. In veel commerciële huurovereenkomsten is de periode drie maanden of zelfs langer. Het bedrag van de huurperiode moet worden vermeld in termen van de periode - als huur elke drie maanden verschuldigd is, moet de huur bijvoorbeeld worden vermeld als "$ 3000" in plaats van "$ 1.000 per maand." De duur van de huurovereenkomst moet worden vermeld en in de overeenkomst moet worden vermeld of de termijn kan worden verlengd. Als het verlengbaar is, is er gewoonlijk een deadline - als geen van de partijen de ander op de hoogte stelt van de intentie om de lease niet te vernieuwen met 90 dagen voor het einde van de looptijd, bijvoorbeeld, wordt de lease automatisch verlengd.
Borg
Het bedrag van de borgsom moet worden vermeld, samen met de voorwaarden voor teruggave aan de huurder en de uiterste datum voor teruggave. In sommige gevallen is een vertraging bij het retourneren toegestaan; bijvoorbeeld, als de verhuurder moet wachten op de telefoonrekening om te zien of er een bedrag moet worden afgetrokken. Veel staten verbieden aftrek van de borg voor normale slijtage.
beperkingen
Veel winkeliers willen het huurobject wijzigen, bijvoorbeeld door reclametekens op te hangen. De overeenkomst moet specificeren welke soorten afwisseling zijn toegestaan. Volgens de wet zijn belangrijke wijzigingen niet toegestaan tenzij specifiek geautoriseerd. Een verhuurder kan bijvoorbeeld een huurder een proces aanspannen voor het bestraten van een grasveld voor een parkeerplaats, zelfs als dit de marktwaarde van het onroerend goed verhoogt (dit staat in de juridische terminologie bekend als "verbetering van verspilling"). Het is de huurder ook verboden om het gebruik van het onroerend goed gedurende de looptijd van de overeenkomst te wijzigen - bijvoorbeeld door een apparaatwinkel om te zetten in een volwassen boekhandel - zodat de verhuurder niet in strijd is met de gemeentelijke zonewetgeving.
