Managementvaardigheden worden op vrijwel elk aspect van het leven toegepast, van een huishouden runnen tot een miljoenenbedrijf. Management kan worden onderverdeeld in twee categorieën: micromanagement en macromanagement. Hoewel iemand op een bepaald gebied meer affectief kan zijn dan de ander, hebben zowel micromanaging als macromanaging hun voordelen en valkuilen.
micromanaging
Het woord "micro" is afgeleid van het Griekse woord dat klein betekent. Op het vlak van management speelt de manager een hechte en actieve rol in het managen van de zaken van een bedrijf. Ondergeschikten of werknemers worden nauwlettend gevolgd en de manager bepaalt het tempo en controleert alle aspecten van een opdracht.
Macromanaging
"Macro" komt van het Griekse woord voor groot. Frederick Keller definieerde macromanaging als het instellen van zakelijk beleid, het bepalen van de strategie en het organiseren van management. Een macromanager delegeert verantwoordelijkheden aan ondergeschikten.
Voors en tegens op micromaniveau
"Micromanager" wordt vaak gebruikt als een denigrerende term. In de bedrijfswereld kan een micromager worden gezien als veroordelend, controlerend of zelfs dictatoriaal. In deze gevallen degraderen micromanagers heel weinig werk naar ondergeschikten of zijn ze overdreven kritisch over elk detail van een project. Werknemers in deze situatie kunnen een haatdragende en zelfs losse motivatie krijgen. Micromanaging kan echter ook een nuttig hulpmiddel zijn bij het starten van een nieuw bedrijf en het trainen van nieuwe werknemers. Wanneer een bedrijf voor het eerst wordt geopend, is het de verantwoordelijkheid van de manager om procedures en protocollen vast te stellen voor alles, van locatie- en kantoorbenodigdheden tot het wervingsproces en projectbelastingen. In dergelijke gevallen is de micromanager waarschijnlijk de bedrijfseigenaar.
Macromanaging-voor- en nadelen
Macromanagement is eenvoudigweg "het managen van de managers." Een macromanager beslist welke projecten moeten worden uitgevoerd, bepaalt de gewenste resultaten en delegeert verantwoordelijkheden aan ondergeschikten. Macromanagers treden op als algemene toezichthouders. Ze zijn sterk afhankelijk van degenen die aan een project zijn toegewezen om het te voltooien volgens de normen en het protocol, maar ze dragen heel weinig bij. Macromanagement wordt beschouwd als effectiever voor werknemers die hoger in een bedrijf staan. Er wordt minder tijd besteed aan het afhandelen van dagelijkse activiteiten en er wordt meer tijd besteed aan het ontwikkelen van nieuwe strategieën.Een grote valkuil van macromanaging is het gebrek aan echte betrokkenheid bij een specifiek project. Als er zich een probleem voordoet, weet een macromanager het vaak niet totdat het serieus wordt. Dit kan leiden tot gemiste deadlines, extra budget en mogelijk zelfs juridische problemen voor het bedrijf.
