Wanneer een werknemer niet komt opdagen voor werk, wordt de werkgever vaak in een moeilijke positie geplaatst. Hoewel de medewerker betrouwbaar is, brengt het niet verschijnen van de medewerker de efficiëntie van het bedrijf in gevaar. De werknemer kan daarom de werknemer ontslaan. In de meeste gevallen is dit volkomen legaal. In sommige situaties kan dit echter in strijd zijn met de wet, vooral als het dienstverband van de werknemer is beveiligd door een contract.
Vuren voor afwezigheid
Een werknemer die wordt betaald om een bepaalde taak uit te voeren, is verplicht om op te komen om deze taak uit te voeren tijdens de uren die voor hem zijn aangewezen om het werk uit te voeren. Als hij dit niet doet, heeft de werkgever reden om hem te ontslaan. In juridische situaties waarin het voor de werkgever noodzakelijk is om een werknemer te ontslaan, volstaat meestal niet om aan het werk te komen.
Bij Will Employment
Veel staten worden beschouwd als "at-will" werkgelegenheidstaten. In dergelijke staten mag een werkgever werknemers naar believen ontslaan; evenzo is een werknemer niet verplicht om een baan te houden, maar kan hij naar believen stoppen. In deze staten hoeft een werknemer geen reden te geven om een medewerker te ontslaan. Er kunnen echter bepaalde situaties zijn waarbij het illegaal is om een medewerker te ontslaan als hij geldige redenen heeft voor ontbrekend werk.
Contractuele tewerkstelling
Het kan een werkgever niet worden toegestaan om een medewerker te ontslaan als de werknemer en de werkgever een contract hebben ondertekend dat de werknemer een baan garandeert. Veel mensen in vakbonden kunnen bijvoorbeeld alleen onder zeer specifieke omstandigheden worden ontslagen. Dus als een contract bepaalt dat een werknemer niet ontslagen kan worden omdat hij slechts een bepaald aantal dagen werk mist, dan kan de werkgever wettelijk aansprakelijk zijn als hij de werknemer ontslaat.
overwegingen
De meeste wetten met betrekking tot werkgelegenheid worden op staatsniveau gemaakt. Deze staten hebben mogelijk wetten die werkgevers verbieden om mensen te ontslaan wegens vermist werk als de persoon om een specifieke reden werk mist. Als de persoon bijvoorbeeld gewond is geraakt, kan de overheid de werkgever verbieden de persoon af te vuren. Evenzo verbiedt de federale wetgeving bepaalde vormen van discriminatie op de arbeidsmarkt. Het kan dus zijn dat een werkgever een vrouwelijke of minderheidsmedewerker die een baan mist, niet afschiet als er geen soortgelijke straf wordt opgelegd aan andere blanke mannelijke werknemers die een vergelijkbare hoeveelheid werk missen, als dit suggereert dat ze discrimineren op basis van ras of geslacht.
