Er is een reeks federale en statenwetten die erop gericht zijn zowel klanten als werknemers van verschillende organisaties en bedrijven te beschermen. Wetten op onethische handelspraktijken verbieden bedrijven strikt consumenten te misleiden en de consumentenmarkt te manipuleren. Wetten over contractbreuken leggen strikt op dat beide partijen hun verplichtingen nakomen zoals getekend of overeengekomen. Het niet naleven van zowel nationale als federale wetten kan tot bepaalde repercussies leiden.
Clayton Act
Samen met de Federal Trade Commission Act werd de Clayton-wet aangenomen om de grenzen van de anti-trustwetgeving te versoepelen en om gedrag te identificeren zonder bescherming van de wet. Volgens de Clayton-wet wordt elke activiteit of handeling die de concurrentie aanzienlijk vermindert of een monopolie op de markt creëert, beschouwd als onwettige of onethische handelspraktijken (zie referentie 1). Dat wil zeggen, het is niet alleen illegaal om een monopolie te creëren, maar ook om actie te initiëren die zo'n sfeer of marktconditie koestert. Economen beschouwen monopolie in het algemeen als een ongezonde omgeving voor het publiek, behalve voor verschillende gebieden zoals overheidscontrole en wetshandhaving. Een monopolie laat geen ruimte voor vergelijkingen en klanten krijgen mogelijk producten en diensten van lage kwaliteit.
Statuut van fraude
Net als hoe bedrijven en verschillende organisaties consumenten niet mogen misleiden en controleren, vereisen verschillende federale en staatswetten ook strikt andere partijen om hun verantwoordelijkheden en 'einde van de afspraak' na te komen. Dat betekent dat voor veel zakelijke transacties / transacties, het het beste om altijd een contract te hebben. Hoewel het niet verplicht is, is het vaak veiliger om alles op schrift te zetten. Dit helpt om dingen meer afdwingbaar te maken. Hoewel het statuut van fraude kan variëren of bepalingen in elke staat heeft toegevoegd of gewijzigd, vereist het doorgaans een schriftelijke overeenkomst voor de volgende zaken: een contract dat meer dan een jaar duurt, een belofte om te betalen, verkoop van onroerend goed, onroerend goed dat strekt zich uit over een jaar, overdracht van eigenschappen en transacties die een leven lang meegaan (zie referentie 2). Het statuut van fraude maakt het contract niet automatisch ongeldig, maar het staat een partij toe om het 'vernietigbaar' te maken.
Remedies voor contractbreuk
Bij het vervolgen van een contractbreuk is het belangrijk dat de zaak wordt ingediend binnen het statuut van beperkingen. Het statuut van beperkingen geeft de maximale periode of de uiterste datum aan waarop claims en rechtszaken zoals contractbreuk kunnen worden ingediend. De beperkingen voor een zaak zijn afhankelijk van het soort claim, het type zaak en de omstandigheden rondom het incident. De federale wet staat verschillende soorten rechtsmiddelen toe voor gevallen van contractbreuk (zie referentie 3). Deze omvatten: betaling van schadevergoeding, specifieke prestaties zoals het voldoen aan de verplichtingen die zijn vermeld in het contract of het compenseren voor verliezen als gevolg van schending van contact en annulering en restitutie.
