Het voedselzegelprogramma, officieel bekend als het Supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP), krijgt nogal wat kritiek. Sommigen vinden dat het programma te veel belastinggeld gebruikt. Anderen klagen dat te veel mensen voedselzegels ontvangen die ze niet verdienen. Maar degenen die voor SNAP zijn, vinden dat het programma mensen in nood dient en dat veel gezinnen zonder honger zouden lijden. Sommige supporters geloven dat het programma ook de economie stimuleert.
Voordelen van voedselzegels
Huishoudens besteden vaak wel $ 1.300 per maand aan voedsel. Met SNAP krijgen meer dan 22 miljoen huishoudens wat opluchting door deze uitgave aan te vullen met een SNAP-toewijzing. Deze voordelen gaan naar gezinnen die als voedselonzeker worden beschouwd en het risico lopen dat ze hun leden geen voedsel kunnen bieden. Nadat mensen SNAP beginnen te ontvangen, neemt dit risico af, wat betekent dat SNAP helpt de kloof te dichten tussen de behoefte aan voedsel en de mogelijkheid om het te kopen. Aanhangers van SNAP betogen dat het programma voedsel gemakkelijker beschikbaar maakt voor miljoenen mensen in nood.
Het gebruik van de SNAP-voordelen lijkt ook de economie te stimuleren. Elke dollar uitgegeven aan voedselhulp stimuleert de economie door $ 1,73 aan economische activiteit toe te voegen. Aanhangers van SNAP beweren dat deze toename van de economische activiteit zwaarder weegt dan de miljarden die werden uitgegeven aan de financiering van het SNAP-programma. SNAP-dollars worden uitgegeven in de community. Niemand houdt vast aan dit voordeel omdat voedsel zo hard nodig is. Uitgaven stimuleren het bedrijfsleven, wat een verder bewijs is voor de SNAP-uitgaven die bijdragen aan de economie.
Het programma benadrukt ook de voordelen van gezond eten. Terwijl ontvangers ervoor kunnen kiezen om ongezond voedsel te eten, komt dat grotendeels omdat het verbieden van dingen zoals frisdrank en snoep congresgoedkeuring zou vereisen, meer toezicht vereisen en te duur zijn. Andere positieve stappen kunnen echter gezondere voeding bevorderen voor diegenen die SNAP-voordelen ontvangen.
De USDA verstrekt subsidies aan grote en kleine programma's in het hele land die kunnen helpen bij het verkrijgen van gezonde voeding aan SNAP-ontvangers. Als gevolg hiervan kunnen ontvangers subsidies krijgen om producten te kopen op boerenmarkten of op andere locaties waar biologisch, lokaal geproduceerd voedsel wordt verkocht. Velen zien dit als een grote stap voorwaarts in het bevorderen van gezondheidsbevordering.
Voorstanders van het voedselzegelprogramma wijzen er ook op dat kwalificaties voor SNAP-voordelen ontvangers automatisch in aanmerking laten komen voor andere uitkeringsprogramma's, zoals gratis schoollunches en hulp bij het betalen van energierekeningen, wat hen die in nood zijn verder helpt.
De keerzijde van voedselzegels
Ondanks de voordelen van SNAP en de kennelijke behoefte aan het programma, is er een sociaal stigma verbonden aan het ontvangen van dergelijke hulp. Ontvangers worden soms bestempeld als lui en hebben een slechte werkethiek. Sommige experts denken dat dit veel mensen schaamt om te proberen hun SNAP-voordelen te verbergen of niet toe te passen om te zien of ze in aanmerking komen. Veel ontvangers van overheidssteun schamen zich om hulp te ontvangen. Om het stigma te verdrijven, dringen de pleitbezorgers er bij mensen op aan te stoppen met het bekijken van SNAP als een welzijnsprogramma en het als een voedingsprogramma te gaan bekijken.
Fraude is een ander punt van zorg dat wordt opgeworpen door tegenstanders van het programma. Sommige winkeleigenaren zijn belast met illegale handel, waarbij ze steekpenningen van SNAP-ontvangers accepteren, zodat de ontvangers hun voordelen kunnen gebruiken om verboden items zoals gas of sterke drank te kopen. Door deze illegale transacties verliest SNAP 1,3 procent van de financiering voor fraude. Hoewel dit misschien een klein aantal lijkt, komt dit neer op een jaarlijks verlies van $ 3 miljard. Dit is een aanvulling op begunstigden die misschien liegen om voordelen te krijgen. In totaal verliest het programma, gezien de smokkel, bedrieglijke aanvragers en fouten van de regering, jaarlijks ongeveer 4 procent van de financiering, wat resulteert in een verlies van meerdere miljarden dollar en, volgens degenen die zich verzetten tegen voedselbonnen, een verspilling van belastinggeld betekent.
Een ander waargenomen probleem met het programma is de beperkte koopkracht van de ontvangers. Hoewel SNAP-begunstigden de mogelijkheid waarderen om in aanmerking komende voedselartikelen te kopen (waaronder dingen als brood, ontbijtgranen, fruit, groenten, vlees, zuivelproducten en niet-alcoholische dranken), willen velen graag andere benodigdheden kopen, zoals luiers, zeep, papier producten en hygiëneproducten, die geen van alle onder het programma vallen. De kwalificatie voor het programma wijst al op de financiële problemen van een gezin. Het niet kunnen kopen van deze essentiële artikelen laat een gat in het vermogen van ontvangers om hun families van de broodnodige non-food items te voorzien.
Bovendien zijn de aankoop van warme voedingsmiddelen, voedingsmiddelen die zijn ontworpen voor consumptie in winkels en maaltijden in restaurants alleen goedgekeurd in beperkte geografische gebieden, waardoor het moeilijk is voor daklozen en sommige mensen met een handicap om te eten omdat ze niet kunnen koken. Sommige schuilplaatsen en gaarkeukens accepteren SNAP-voordelen ook, maar de USDA moet eerst deze faciliteiten goedkeuren om de betalingen te accepteren. Er is geen garantie dat een opvangcentrum zich heeft aangemeld voor dit systeem.
De USDA heeft een Restaurant Meals-programma gelanceerd waarmee restaurants SNAP-voordelen kunnen accepteren als betaling van bepaalde ontvangers die niet kunnen koken en voedsel kunnen opslaan. Alleen Arizona, Michigan en Californië nemen momenteel deel aan dit initiatief. Een ander potentieel probleem is dat sommige wetgevers streven naar bezuinigingen op SNAP-financiering die dergelijke initiatieven kunnen elimineren.
