Laten we eerlijk zijn, het is gewoon niet mogelijk voor elke gewillige arbeider om een baan te vinden. De reden? Misschien zijn er meer mensen dan er baankansen zijn, misschien worden banen uitbesteed om de kosten te drukken, of misschien groeit de economie niet in een krachtig tempo. In elk geval is de mening verschillend over wie verantwoordelijk zou moeten zijn voor het creëren van banen. De overheid of de privésector, of beide? Dit zijn geen gemakkelijke antwoorden.
Uitbreidbaar Fiscaal beleid
Voorstanders van de Keynesiaanse economie bepleiten dat werkloosheid kan worden verlicht door overheidsuitgaven, een expansief begrotingsbeleid genoemd. Na goedkeuring door het Congres, verhoogt de overheid de besteding van belastinggeld, met als doel de vraag naar arbeid, goederen en diensten te vergroten.
Verhoogde overheidsuitgaven of een stimuleringspakket leiden tot een grotere vraag naar productiefactoren, voornamelijk arbeidskrachten, die nodig zijn om specifieke goederen en diensten te creëren.
Dit resulteert in een tijdelijke toename van de productie en een overeenkomstige daling van de werkloosheid.
Wanneer de werkloosheid daalt, kunnen meer mensen goederen en diensten kopen, wat op zijn beurt de economie stimuleert en meer werkgelegenheid creëert.
Supply Side Economics
Terwijl keynesiaanse economen ernaar streven de werkloosheid te verminderen door de vraag van de consument te vergroten door hogere overheidsuitgaven, betogen voorstanders van de aanbodzijde dat werkgelegenheidskansen worden gecreëerd door producenten / leveranciers. De nadruk ligt dus op een beperkte overheid en een sterke particuliere sector.
Na goedkeuring van het Congres verlaagt de overheid inkomstenbelastingen en een groot aantal andere belastingen.
Het verlagen van belastingen moedigt producenten aan om meer goederen te maken, beleggers om meer geld te investeren en mensen om meer te werken omdat ze meer van hun inkomsten behouden.
Gratis marktbeleid
Voorstanders van vrije markt betogen dat de productie en consumptie van goederen en diensten een functie is van de particuliere sector, niet van de overheid. Daarom omvat de rol van de overheid niet het creëren van banen.
Minimale overheidsresultaten resulteren in een minimale wettelijke omgeving, zonder minimumloonwetten en lagere werkloosheidsuitkeringen.
Met minder regelgeving huren bedrijven werknemers in tegen een aantrekkelijke prijs. Met lagere werkloosheidsuitkeringen komen meer mensen opnieuw in het arbeidsproces dan wanneer de voordelen verlengd zouden worden.
Waarschuwing
Critici beweren dat een expansief begrotingsbeleid slechts een soort pleisterwerkoplossing is; het lost het probleem niet op. Integendeel, het verstoort het vitale mechanisme van de vrije markt van vraag, aanbod en prijzen
Volgens een economisch model dat de 'Philips-curve' wordt genoemd, moet een samenleving op de lange termijn een afweging kiezen tussen werkloosheid en inflatie. Hoe hoger de werkgelegenheidsgraad, hoe hoger de inflatie.
