De spaarquote, een vaak aangehaalde economische statistiek die de gemiddelde neiging weerspiegelt van de consumenten van een land om geld te besparen, wordt gebruikt voor verschillende analytische doeleinden, waaronder het meten van de algehele economische gezondheid van een natie. De verhouding verschilt aanzienlijk tussen landen en in de loop van de tijd.
Berekening
De spaarquote wordt uitgedrukt als een percentage en wordt berekend door de gemiddelde huishoudbesparing te delen door het gemiddelde beschikbare huishoudelijk inkomen. Beide gegevenspunten worden meestal berekend door overheidsstatistische organisaties. In de Verenigde Staten verzamelt en rapporteert het Bureau of Economic Analysis, onderdeel van de afdeling Commerce, deze gegevens. Het wordt maandelijks vrijgegeven. Hoewel de concepten hetzelfde blijven, kunnen de exacte definities van elke component enigszins verschillen van land tot land.
Huishoudelijke besparingen
De spaargelden van huishoudens weerspiegelen het deel van het gezinsinkomen dat niet wordt besteed aan de huidige consumptie en dat in plaats daarvan wordt geïnvesteerd in kapitaalmarkten of wordt gebruikt om reële activa te kopen. Beleggingen in kapitaalmarkten omvatten aandelen, obligaties, bankrekeningen en zelfs de informele manier om geld onder een matras te verbergen. Vermogenswinsten en -verliezen vallen niet onder de besparing van huishoudens. De aankoop van reële activa heeft voornamelijk betrekking op het kopen van persoonlijke woningen, maar kan ook vakantie- en huurwoningaankopen omvatten.
Gemiddeld huishoudelijk besteedbaar inkomen
Het gemiddeld beschikbaar inkomen van huishoudens is gelijk aan het totale inkomen min de huidige belastingen op het huishouden. Merk op dat de economische definitie van besteedbaar inkomen, inclusief betalingen voor voedsel en persoonlijke woning, anders is dan de lekendefinitie van het besteedbaar inkomen, die dergelijke items uitsluit. De huidige belastingen op huishoudens omvatten alleen belastingen op het inkomen van huishoudens en belastingen op onroerend goed en onroerend goed en omvatten geen belastingen geheven op consumptie (zoals omzetbelasting) of belastingen voor sociale zekerheid.
Betekenis
De spaarquote is uitermate belangrijk voor de algehele economische gezondheid op lange termijn van een land. Groei en productiviteitsverhogingen worden alleen mogelijk gemaakt door voldoende investeringen. Deze investering moet met spaargeld worden gefinancierd. Gezinsbesparingen zijn niet de enige bron van nationale besparingen. Bedrijven dragen ook bij aan nationale besparingen. Aangezien bedrijfsinvesteringen echter een aanzienlijk deel van de spaargelden van huishoudens uitmaken, drukken de twee ratio's een zekere mate van langetermijncorrelatie uit.
Waarschuwing
Hoewel een hogere spaarquote, en dus een hogere besparing van huishoudens, goed is voor de gezondheid van een economie op de lange termijn, kan het op korte termijn schadelijk zijn. Huishoudelijke uitgaven, het omgekeerde van spaargelden voor huishoudens, vormen een belangrijk onderdeel van het bruto binnenlands product van een land, de maatstaf voor goederen en diensten die in een land worden geproduceerd. In veel landen, waaronder de Verenigde Staten, vormt het de grootste component. Verhoogde besparingsresultaten leiden tot verminderde directe consumptie, wat de onmiddellijke productie van een land beperkt.
