Theorieën achter leiderschap suggereren dat bepaalde eigenschappen, gedragingen en invloedrijke vermogens bepalen of een leider effectief is of niet. Sommige leiderschapsstijlen zijn beter geschikt dan andere voor bepaalde taken en projecten; andere leiderschapsstijlen zijn beter geschikt om met grotere groepen te werken. Omdat er veel factoren zijn die naar leiderschap gaan, is het belangrijk om te onderzoeken wat de leiderschapstheorieën inhouden.
Kenmerken en gedrag
Theorieën over leiderschap zijn meestal onderverdeeld in twee typen: eigenschap en gedrag. Trait leiderschapstheorieën en -modellen richten zich op de persoonlijke kwaliteiten en kenmerken van leiders, terwijl gedragstheoretheorieën en -modellen onderzoeken hoe leiders zich gedragen. Theorieën over kenmerkende leiderschapsstijlen suggereren dat dit soort leiders worden geboren met natuurlijke leiderschapsvaardigheden en -vaardigheden, terwijl gedragstheoretheorieën leiderschapskwaliteiten beschouwen als geleerd en verkregen.
Medewerker en productiegericht leiderschap
Medewerkersgericht leiderschap is een gedragstheoretheorie die leiders beschrijft als gericht op interpersoonlijke relaties. Werknemersgerichte leiders houden zich bezig met de behoeften van hun werknemers en hebben de neiging om empathische persoonlijkheden te hebben. Productie-georiënteerde leiders zijn daarentegen meer technisch gefocust en houden zich voornamelijk bezig met het uitvoeren van taken en projectresultaten. Dit type leiderschap is minder betrokken bij medewerkers op een persoonlijk niveau, omdat hun interesse gebaseerd is op resultaten.
Path-Goal Theory
De pad-doeltheorie van leiderschap onderzoekt hoe leiderschapsstijlen de motivatie en productiviteit van werknemers beïnvloeden en beïnvloeden. Volgens de herfst van 1996 van 'Leadership Quarterly', legt Robert House, die de paddoeltheorie heeft opgericht, uit dat het paddoelleiderschapsmodel in de eerste plaats een theorie is van persoons- en taakgericht leiderschapsgedrag. Als zodanig zijn er vier soorten leiderschapsgedrag die de paddoeltheorie ondersteunen: gericht, ondersteunend, participatief en prestatiegericht. In leidinggevende en prestatiegerichte leiderschapsstijlen is de leider niet betrokken bij de persoonlijke of dagelijkse zaken van de werknemer, tenzij deze aan het werk zijn. Dit zijn verre, onpersoonlijke leiderschapsstijlen. Op basis van de paddoeltheorie zullen leidinggevende en prestatiegerichte leiders de motivatie of productie van werknemers waarschijnlijk niet vergroten. Ondersteunend en participatief leiderschap zijn echter leiderschapsstijlen die helpen om effectieve interpersoonlijke relaties op te bouwen en in stand te houden, wat House identificeert als een factor die bijdraagt aan de motivatie en productiviteit van werknemers.
Relatiegericht leiderschap
De op relaties gerichte leiderschapsstijl is gericht op het stimuleren van ondergeschikt vertrouwen en vertrouwen, het ontwikkelen van hun loopbaan, het benadrukken van het belang van communicatie, het implementeren van beloningssystemen en het gebruik van aandachtstactieken om ervoor te zorgen dat werknemers weten dat hun gevoelens door hun leider in overweging worden genomen. In deze stijl van leiderschap gaat de theorie dat hoe attenter, vriendelijker en ondersteunender een leider is, des te waarschijnlijker dat ondergeschikten loyaal en toegewijd zijn aan hun leider en hun werk. Volgens het juni-nummer van "Leadership Excellence", legt Terry Bacon uit dat werknemers gelukkiger zijn met ondersteunende leiders, en wanneer werknemers tevreden zijn, zijn ze productiever.
Transformationeel leiderschap
Transformationele leiders zijn berucht als agenten van verandering, en doen dit door werknemers te begeleiden om te werken aan het bereiken van gerichte doelen. Volgens de uitgave van "Community College Enterprise" van september 2009, beschrijft Cheryl Hawkins transformationele leiders als visionairs en rolmodellen, en meestal met een niet-aflatende toewijding die hen aan de gang houdt. Meer specifiek is dit type leiderschap zeer doelgericht.
