Uw winstpotentieel als bedrijfseigenaar hangt af van verschillende factoren, waaronder het fiscale beleid van uw land. Elke verandering in overheidsuitgaven en belastingheffing zal van invloed zijn op uw inkomsten en op de koopkracht van uw klanten. Om deze reden is het belangrijk om een goed inzicht te hebben in het discretionaire begrotingsbeleid en de automatische stabilisatoren in de macro-economie. Dit stelt u in staat om slimmere investeringen te doen en uw onderneming te laten floreren.
Wat zijn discretionair fiscaal beleid?
Discretionair begrotingsbeleid stabiliseert de economie. Ze worden van kracht wanneer de overheid nieuwe wetten goedkeurt die de belasting- of bestedingsniveaus wijzigen. Over het algemeen worden deze maatregelen genomen tijdens recessies of booms.
De overheid kan dit type fiscaal beleid bijvoorbeeld implementeren tijdens een economische crisis om de totale vraag te vergroten. Als de economie floreert, helpen deze maatregelen de totale vraag te beperken. Ze zijn bedoeld om een inflatoire of een recessie te dichten. Daarom zal een discretionair begrotingsbeleid de economie het meest stabiliseren wanneer overschotten worden gemaakt tijdens inflatie en tekorten tijdens recessies.
Over het algemeen duurt het zes tot twaalf maanden na het implementeren van beleidswijzigingen om grote verbeteringen te ervaren. Bepaalde maatregelen, zoals het variëren van de uitgavenprogramma's en belastingtarieven, kunnen tijdelijke stabiliserende effecten hebben. De regering kan bijvoorbeeld de belastingen verlagen in tijden van recessie om te voorkomen dat inkomsten en vraag dalen.
De rol van automatische stabilisatoren in macro-economie
Net als bij discretionair fiscaal beleid, stabiliseren automatische stabilisatoren de output en de vraag. Het verschil is dat de veranderingen in overheidsuitgaven en belastingtarieven plaatsvinden zonder opzettelijke wetgevende maatregelen. Met andere woorden, het Congres hoeft er niet over te stemmen. Deze maatregelen kunnen omvatten (maar zijn niet beperkt tot) arbeidsstimulansen, belastingverlagingen, progressieve belastingen, subsidies aan boeren en werkloosheidscompensatie.
Wanneer de economie bijvoorbeeld vertraagt en mensen hun baan verliezen, zal de overheid automatisch meer uitgeven aan werkloosheidsuitkeringen. Tijdens de economische groei zullen mensen meer verdienen en hogere belastingen betalen, terwijl de werkloosheidscijfers zullen dalen. Daarom zal de overheid minder uitgeven aan werkloosheidsuitkeringen.
De beperkingen van automatische stabilisatoren
Een beperking van het automatische stabilisatiebeleid is dat het niet werkt als de inflatie wordt veroorzaakt door andere factoren dan die van invloed zijn op de totale vraag. Discretionair begrotingsbeleid kan daarentegen economische problemen aanpakken die niet aan de totale vraag zijn gebonden.
Bovendien zijn automatische stabilisatoren geen optie in minder ontwikkelde landen, aangezien het land een goed ontwikkeld belasting- en socialezekerheidsstelsel moet hebben. Bovendien kunnen ze een overdreven effect hebben op de overheidsfinanciën.
Zo neemt bijvoorbeeld het lenen van de overheid in tijden van recessie toe, wat op zijn beurt de beschikbare middelen voor de private sector beperkt voor onderzoek, investeringen en andere factoren die anders de economische groei zouden stimuleren. Wanneer de overheidsuitgaven toenemen, moet het geld ergens vandaan komen.
Zowel automatische stabilisatoren als discretionair fiscaal beleid hebben hun voordelen en beperkingen. Eén ding is zeker: automatische stabilisatoren alleen zijn niet genoeg om het probleem te verhelpen in tijden van recessie of inflatie. Om deze reden kan overheidsingrijpen noodzakelijk zijn om de economie te stabiliseren.
