De meest voorkomende structuur binnen organisaties, functionele structuur bestaat uit eenheden of afdelingsgroepen geïdentificeerd door specialiteit, zoals engineering, ontwikkeling, marketing, financiën, verkoop of human resources die worden gecontroleerd vanuit het hoogste managementniveau. Dit verschilt van een divisie- of productstructuur, die doorgaans zijn eenheden onderscheidt op producttype of geografisch gebied en waardoor leiders binnen elke eenheid meer controle hebben. De functionele structuur is ontworpen op het concept dat hoge specialisatie en hoge controle een hoog rendement opleveren.
Voorbeeld
Hoewel de titels verschillen afhankelijk van de organisatie, omvat elke eenheid in een functionele structuur werknemers die zijn opgeleid om gespecialiseerde taken uit te voeren. De bovenste laag van een functionele structuur kan een bedrijfsvoorzitter zijn. De tweede laag kan bestaan uit verschillende vice-voorzitters, elk gepositioneerd in een expertisegebied, zoals vice-president of manufacturing of vice-president van sales en marketing. Hieronder kan elke vice-president een of meer directeuren met capaciteiten zijn in hetzelfde gespecialiseerde gebied als die specifieke vice-president. De directeuren kunnen worden gevolgd door managers en de managers worden gevolgd door assistent-managers, die allemaal over dezelfde vaardigheden beschikken als degenen die eraan voorafgingen.
Leiderschap
Om controle uit te oefenen en te werken met hoge niveaus van efficiëntie, hebben de leiders van elke eenheid binnen een functionele structuur behoefte aan diepgaande kennis en ervaring op hun gespecialiseerde gebied. Dit type structuur wordt vaak aangetroffen in omgevingen waar afdelingsleiders een hoog niveau van technische kennis bezitten in hun vakgebied, evenals in organisaties waar leiders als mentoren dienen voor jongere personeelsleden. Competentie in hun vakgebied en solide managementvaardigheden zijn sleutelkenmerken bij het opzetten en onderhouden van het strakke, vaardigheidgerichte spoor van een functionele structuur.
Sterke punten
Een van de grote voordelen van dit soort infrastructuur is dat het specialisten ontwikkelt door het bevorderen van loopbaanontwikkeling. Carrièrepaden zijn duidelijk gedefinieerd en omdat geschiktheid, talent en kennis voor gespecialiseerde functies en specifieke rollen zijn samengevoegd tot subcategorieën binnen het bedrijf, hebben werknemers de mogelijkheid om te leren van de expertise van hun meerderen. Ze hebben ook de mogelijkheid om samen te werken met collega's die zich bezighouden met hun professionele interesses en vaardigheden, en zo zorgen voor een productievere en aangenamere werkomgeving.
Zwakke punten
Omdat elke eenheid in een functionele structuur gericht is op zijn eigen specialiteit, mist het misschien een brede blik op het bedrijf als er geen consistente integratie van en communicatie tussen afdelingen is. Een ander nadeel is dat eenheden een beperkte flexibiliteit hebben bij het oplossen van problemen, het aanbrengen van wijzigingen of snel reageren op de eisen of behoeften van klanten, aangezien de uiteindelijke beslissingsbevoegdheid bij het hoogste managementniveau ligt. Dit staat in tegenstelling tot divisies of productstructuren waar eenheid leiders meer controle krijgen binnen de omgeving van hun eenheid.
effectiviteit
Hoe groter de organisatie, des te uitdagender het is voor elke gespecialiseerde groep om te verduidelijken hoe individuele afdelingen uiteindelijk aansluiten en bijdragen aan het slagen van het bedrijf als een verenigd bedrijf. Om deze reden is de functionele structuur het meest succesvol in organisaties die klein tot middelgroot zijn en slechts een paar producttypen en -diensten behandelen.
