Multinationale ondernemingen worden geconfronteerd met twee tegengestelde krachten bij het ontwerpen van de structuur van hun organisatie. Ze worden geconfronteerd met de behoefte aan differentiatie die hen in staat stelt om gespecialiseerd en concurrerend te zijn in hun lokale markten. Ze worden ook geconfronteerd met de noodzaak om te integreren. De goedgekeurde structuren moeten daarom een balans vinden tussen deze tegengestelde behoeften en ook in een strategische afstemming blijven zodat het bedrijf kan gedijen. Multinationals hebben daarom veel structurele veranderingen doorgevoerd om aan hun bedrijfsbehoeften te voldoen.
Dochteronderneming Model
Het bezitten van buitenlandse dochterondernemingen is een van de meest basale structurele modellen van een multinationale onderneming. De dochterondernemingen zijn op zichzelf staande eenheden met hun eigen functies op het gebied van operations, financiën en human resources. De buitenlandse dochterondernemingen zijn dus autonoom, waardoor ze kunnen reageren op lokale concurrentievoorwaarden en lokaal responsieve strategieën kunnen ontwikkelen.Het grote nadeel van dit model is echter de decentralisatie van strategische beslissingen die het moeilijk maakt voor een uniforme aanpak om mondiale concurrentieaanvallen tegen te gaan.
Productdivisie
De organisatiestructuur van de multinationale onderneming wordt in dit geval ontwikkeld op basis van haar productportfolio. Elk product heeft zijn eigen divisie die verantwoordelijk is voor de productie, marketing, financiën en de algemene strategie van dat specifieke product wereldwijd. Dankzij de organisatiestructuur van het product kan het multinationale bedrijf productdivisies uitbannen die niet succesvol zijn. Het grootste nadeel van deze divisiestructuur is het ontbreken van integrale netwerken die dubbel werk in verschillende landen kunnen vergroten.
Gebied Division
De organisatie die dit model gebruikt, is opnieuw divisierend van aard en de afdelingen zijn gebaseerd op het geografische gebied. Elke geografische regio is verantwoordelijk voor alle producten die binnen haar regio worden verkocht. Daarom zijn alle functionele eenheden voor die specifieke regio, namelijk financiën, operaties en human resources, onder de verantwoordelijkheid van de geografische regio. Dankzij deze structuur kan het bedrijf de geografische markten evalueren die het meest winstgevend zijn. Communicatieproblemen, interne conflicten en duplicatie van kosten blijven echter een probleem.
Functionele structuur
Functies zoals financiën, operations, marketing en human resources bepalen de structuur van de multinationale onderneming in dit model. Al het productiepersoneel wereldwijd voor een bedrijf werkt bijvoorbeeld volgens de parameters die zijn ingesteld door de productieafdeling. Het voordeel van het gebruik van deze structuur is dat er meer specialisatie is binnen afdelingen en meer gestandaardiseerde processen in het wereldwijde netwerk. De nadelen zijn onder meer het ontbreken van communicatie tussen afdelingen en netwerken die bijdraagt aan meer rigiditeit binnen de organisatie.
Matrix structuur
Matrix-organisatiestructuur is een overlap tussen de functionele en divisiestructuren. De structuur wordt gekenmerkt door dubbele rapportagerelaties waarin werknemers rapporteren aan zowel de functionele manager als de divisiemanager. Werkprojecten omvatten interfunctionele teams uit meerdere functies, zoals financiën, operations en marketing. De teamleden rapporteren zowel aan de projectmanager als aan hun directe supervisors in financiën, operations en marketing. Het voordeel van deze structuur is dat er meer cross-functionele communicatie is die innovatie mogelijk maakt. De beslissingen zijn ook meer gelokaliseerd. Er kan echter meer verwarring en kracht spelen vanwege de dubbele commandolijn.
Transnationaal netwerk
Evolutie van de matrixstructuur heeft geleid tot het transnationale netwerk. De nadruk ligt meer op horizontale communicatie. Informatie wordt nu centraal gedeeld met behulp van nieuwe technologie zoals "enterprise resource planning (ERP)" -systemen. Deze structuur is gericht op het opzetten van 'kennispools' en informatienetwerken die wereldwijde integratie en lokale responsiviteit mogelijk maken.
