Bedrijven onderzoeken meestal veranderingen in de economie bij het plannen voor de toekomst. Verschuivingen in consumentenbestedingen zijn met name belangrijk om te volgen omdat ze de economie kunnen vertragen of versnellen. Toenames in consumentenbestedingen stimuleren bedrijven meestal om meer te investeren in banen, apparatuur en middelen. De verbruiksfunctie is een economische formule die het totale verbruik en het bruto nationaal inkomen met elkaar verbindt. Met de consumptiefunctie kunnen bedrijven en anderen de totale uitgaven en de impact ervan op de economie volgen en voorspellen.
Doel van de Consumption Function Formula
De Britse econoom John Maynard Keynes creëerde de formule voor de consumptiefunctie, die de consumentenuitgaven berekent op basis van het inkomen en de veranderingen in de inkomsten - de uitgaven stijgen of dalen in verhouding tot het inkomen. De consumptiefunctie bepaalt de consumentenbestedingen op basis van drie factoren.
Autonome consumptie
Essentiële uitgaven, zoals op voedsel, kleding of huisvesting, gebeurt zelfs zonder inkomen. Dergelijke uitgaven kunnen afkomstig zijn van sparen of van lenen. De formule van de verbruiksfunctie gaat ervan uit dat een dergelijke autonome consumptie constant blijft.
Marginale neiging om te consumeren
Keynes ging ervan uit dat het verbruik niet in dezelfde mate toeneemt als het inkomen. Als mensen meer geld krijgen, spenderen ze er wat aan en besparen ze de rest. De marginale neiging om te consumeren is het deel van elke extra dollar dat een consument uitgeeft. Mensen met een laag inkomen geven vaak een groter deel van hun extra inkomen uit. Mensen met hogere inkomens sparen een groter percentage.
Besteedbaar inkomen
De consumptiefunctie houdt rekening met de hoeveelheid inkomen die consumenten moeten uitgeven na belastingen. Dit omvat geld dat zij aan rekeningen zullen uitgeven. Dit totaal verandert naarmate mensen meer geld verdienen, zoals wanneer hun werkgevers hun salaris verhogen of wanneer ze minder verdienen, zoals wanneer bedrijven hun lonen verlagen of werknemers ontslaan.
Consumptie Functie Formule
De consumptiefunctie wordt berekend door eerst de marginale neiging om te consumeren te vermenigvuldigen met het beschikbare inkomen. Het resulterende product wordt vervolgens toegevoegd aan autonome consumptie om totale uitgaven te krijgen. Als een vergelijking waarin C = consumentenuitgaven; A = autonome consumptie; M = marginale neiging om te consumeren; D = reëel besteedbaar inkomen, het is: C = A + MD.
Economische implicaties
Bedrijven en anderen, zoals fiscale beleidsmakers, kunnen verschuivingen in consumentenbestedingen projecteren op basis van wijzigingen in een of meer factoren in de consumptiefunctie. Bijvoorbeeld, omdat mensen met een laag inkomen waarschijnlijk een groter percentage van elk extra inkomen uitgeven, zullen ze waarschijnlijk meer geld uitgeven als hun inkomstenbelasting wordt verlaagd omdat hun beschikbare inkomen zal stijgen. Mensen met hogere inkomens zouden waarschijnlijk een groter deel van het extra inkomen dat ze zouden krijgen bij een belastingverlaging, sparen.
