Het monetaire beleid omvat de acties van centrale banken, zoals de Amerikaanse Federal Reserve, om de geldvoorraad van een land te reguleren. De Federal Reserve of de Fed en andere centrale banken, handel in staatsobligaties, reguleren de reservevereisten voor banken en stellen de kortetermijnrente in om de geldhoeveelheid te beïnvloeden. Ze hopen duurzame economische groei te bevorderen en de inflatie tot een minimum te beperken. Monetair beleid heeft zijn eigen sterke en zwakke punten.
Kracht: stabiele prijzen
Inflatie schaadt de waarde van geld door de koopkracht te verminderen. Wanneer de inflatie sneller stijgt dan verwacht, kan de Fed staatsobligaties verkopen om geld uit omloop te halen of om de korte rente te verhogen. Volgens de Federal Reserve Bank van San Francisco kunnen deze acties ertoe leiden dat banken en andere kredietinstellingen de langetermijnrente verhogen. Dit vermindert de toegang tot krediet en vertraagt de consumentenbestedingen, wat de inflatie tegengaat.
Zwakte: tegenstrijdige doelen
De doelstellingen van duurzame economische groei en lage inflatie zijn vaak tegenstrijdig. Greg Mankiw, een econoom van Harvard en auteur van 'Principles of Economics', schrijft dat er een kortetermijnafweging bestaat tussen werkloosheid en inflatie. In een groeiende economie, met een lagere werkloosheid, kan de inflatie tijdelijk toenemen. Dit veroorzaakt monetaire beleidsmaatregelen om de groei te vertragen en de inflatie te verminderen. Wanneer de inflatoire druk afneemt, kan de werkloosheidsgraad gedurende een korte periode stijgen naarmate het tempo van de economie afneemt.
Kracht: langetermijnperspectief
Op korte termijn kunnen beleidsmakers de economische omstandigheden beoordelen en duurzame groei en lage inflatie op de lange termijn bevorderen.
Zwakte: TIme Lags
Monetaire beleidsbeslissingen van de Federal Reserve kunnen maanden of zelfs een jaar of langer duren om het beoogde effect te hebben.
