Het ontwikkelen van budgetten is een noodzakelijk element voor operationeel en financieel succes binnen een bedrijf. Een budget analyseert de verwachte kosten en middelen van een bedrijf. Het proces om begrotingen te ontwikkelen, te herzien en goed te keuren, is meestal tijdrovend. Sommige budgetteringsmethoden vereisen meer tijd of documentatie dan andere.Als u de kenmerken van de verschillende soorten budgetteringsmethoden kent, kunt u de juiste methode voor uw bedrijf kiezen, zodat u efficiënte budgetten op een efficiënte manier kunt ontwikkelen.
Nul-gebaseerde budgettering
De op nul gebaseerde methode voor het formuleren van een budget begint met een basislijn van nul in plaats van de basislijn voor het budget van het vorige jaar. Veel overheidsinstanties en non-profitorganisaties gebruiken de op nul gebaseerde methode om budgetten te maken. Bij zero-based budgeting moeten managers elke uitgave rechtvaardigen. Het documentatieproces van op nul gebaseerde budgettering is uitgebreid omdat elke functie binnen een organisatie wordt geanalyseerd en kosten worden toegewezen. Het voordeel van nul-gebaseerde budgettering is dat het de kosten kan verlagen omdat er geen rekening wordt gehouden met het budget of de activiteiten van het voorgaande jaar. Als iets niet nodig is, wordt het niet toegevoegd aan het budget.
Top-down budgettering
De top-down budgetteringsmethode begint bij de bovenste niveaus binnen de organisatie en werkt naar beneden. Het management op het hoogste niveau stelt de richtlijnen voor budgettering in en geeft beheersaanwijzingen op lager niveau voor het maken van budgetberekeningen. Deze methode geeft management op een lager niveau weinig input. Het management op hoger niveau moet over de nodige ervaring beschikken om de budgetten van de organisatie te bepalen. Een voordeel van het gebruik van de top-downmethode is dat het proces is gestructureerd en een bepaalde organisatiecultuur bevordert. Bedrijven die in hun bedrijven de nadruk leggen op hiërarchie presteren goed volgens de top-downmethode. Een nadeel is dat werknemers op een lager niveau het gevoel kunnen hebben dat het management hun input niet op prijs stelt en hen eenvoudigweg dicteert.
Bottom-Up Budgeting
De bottom-upmethode neemt de input van het management op lager niveau op in het proces van het opstellen van het budget. De richtlijnen en processen voor het budget worden nog steeds ontwikkeld door het hogere management, maar lagere managementmedewerkers bepalen de budgetten voor hun afzonderlijke afdelingen. Nadat ze de budgetten hebben opgesteld, sturen ze de budgetten naar het management op het hoogste niveau voor beoordeling en goedkeuring. Als management op het hoogste niveau problemen ondervindt met het budget, sturen de managers op het hoogste niveau de begroting gewoonlijk terug voor herziening totdat een definitief budget is bereikt. Het voordeel van het gebruik van deze methode is dat het het moreel van de werknemers verhoogt omdat werknemers hands-on zaken doen met een belangrijk element van de organisatie. Het nadeel is dat deze methode van budgetteren meestal tijdrovend is vanwege het heen en weer proces.
Activity-Based Budgeting
Met behulp van deze budgetteringsmethode worden de kosten binnen het budget toegewezen aan de activiteiten van het bedrijf. De activity-based budgeting-methode staat in schril contrast met traditionele budgetteringsmethoden, zoals top-down en bottom-up budgettering. Activity-based budgeting gebruikt het volume van een bepaalde activiteit in plaats van historische uitgaven. Bedrijven gebruiken activity-based budgeting om de kosten te beheersen. Het voordeel van het gebruik van activity-based budgeting is dat het de productiviteit kan verhogen en de bedrijfspraktijken kan verbeteren. Het nadeel van activity-based budgeting is dat sommige werknemers zich negatief voelen over managers die hun productiviteit analyseren.
