Enterprise vormt de economische ruggengraat van een natie. Het zijn de bedrijven of handel die de rijkdom en status van een land produceren. Ondernemingen kunnen eigendom zijn van twee facties: de publieke of private burgers. Hoewel er fundamentele verschillen tussen de twee zijn, profiteren sommige bedrijven ervan dat ze in het openbaar eigendom zijn en anderen door in privébezit te zijn.
Publieke onderneming
Een publieke onderneming is een onderneming of bedrijf die het publiek, vaak de overheid, controleert. Aangezien de overheid een vertegenwoordiger van het volk is, of het publiek, is het eigendom van de overheid de ultieme vorm van publiek eigendom, met name in een democratisch land. In theorie hebben u en elke andere burger een eigendomsbelang in een overheidsbedrijf of een gecontroleerd openbaar bedrijf. Dit is niet beperkt tot federale overheden; Lokaal beheerde of gecontroleerde ondernemingen, zoals gemeentelijke water- en rioolbedrijven, zijn ook overheidsbedrijven. De regering heeft het laatste woord over de directeuren van de onderneming en belangrijke beleidsbeslissingen. Eventuele winsten worden ofwel opnieuw in het bedrijf geïnvesteerd, ofwel gaan ze naar de overheid.
Priveonderneming
Een particuliere onderneming is een onderneming die particuliere burgers bezitten of beheren. Dit kan van alles zijn, van eenmanszaak tot grote beursgenoteerde bedrijven. In plaats van de overheid kiezen de eigenaren voor de raad van bestuur van een particuliere onderneming en de winst wordt verdeeld onder de eigenaars of aandeelhouders. De overheid heeft geen directe zeggenschap over de werking van de onderneming. Dit type onderneming staat ook bekend als vrij ondernemerschap.
Joint ventures
Veel grote zorgen die het publiek aanbelangen zijn joint ventures tussen de publieke en private sector. Ondernemingen die een grote hoeveelheid startkapitaal nodig hebben, maar die niet veel kortetermijninkomsten zullen laten zien, zijn het soort ondernemingen dat aan deze definitie voldoet. Gezamenlijke technologie-initiatieven, waarbij de overheid aanzienlijk kapitaal investeert in een particuliere onderneming in ruil voor het gebruik van de technologie in militaire en overheidstoepassingen, zijn hiervan een voorbeeld.
Voors en tegens van het publiek
Openbaar bezit en zeggenschap is gunstig in ondernemingen die te groot en belangrijk zijn voor de samenleving om de ontwikkeling van aanzienlijke concurrentie mogelijk te maken. Dit soort ondernemingen, zoals nutsbedrijven of doorvoersystemen, kunnen niet met een hoge winstmarge werken om effectief te werken of vereisen enorme hoeveelheden geld om te beginnen zonder een groot rendement. Dit soort ondernemingen interesseert de meeste beleggers niet, maar de samenleving zou het moeilijk hebben om zonder hen te functioneren. Aangezien de overheid actief is ten behoeve van het publiek en niet onder een winstoogmerk, neemt zij de verantwoordelijkheid voor deze ondernemingen. Het heeft de mogelijkheid om eventuele tekorten met belastinggeld te financieren, zodat de ondernemingen niet zullen falen en de behoeften van de maatschappij op veilige wijze worden vervuld. Aangezien er echter geen concurrentie is, is er geen dringende behoefte aan deze ondernemingen om te innoveren of tegemoet te komen aan de wensen van de consument. Dit vergroot het potentieel voor inefficiëntie.
Private voors en tegens
Particuliere ondernemingen worden gedreven door concurrentie op de vrije markt en het bereiken van meer winst. Ze worden gedwongen te innoveren en de consument tevreden te houden of het risico te lopen om te stoppen met werken. Omdat het winstgevend moet zijn, moet een particuliere onderneming de efficiëntie maximaliseren, die uiteindelijk doorsijpelt naar lagere prijzen voor consumenten. Concurrentie en de drang naar efficiëntie bevorderen innovatie en de ontwikkeling van nieuwe technologieën. De motivatie om winst te maken, stimuleert ondernemingen soms om winst te verkiezen boven maatschappelijke zorgen, zoals veiligheid, gezondheid of ethische overwegingen. In de slechtste vorm heeft winst op korte termijn voorrang boven langetermijnbelangen.
