Als u ooit uw creditcardafschrift hebt geopend om uzelf af te vragen: "Wat kost u?", Was u mogelijk het slachtoffer van creditcardfraude of identiteitsdiefstal. Dat is slechts een van de vele manieren waarop creditcardfraude kan optreden. Ongeautoriseerde debetkaarten, evenals ongeoorloofde geldopnames van ATM, kunnen ook aangeven dat er fraude heeft plaatsgevonden. Creditcardfraude treft particulieren en bedrijven. Nadat een klant de bank heeft geïnformeerd die de kaart heeft uitgegeven voor ongeautoriseerde afschrijving of opname, voert de bank zijn eigen creditcardfraudeonderzoek uit.
Indicatoren van creditcardfraude
Het tarief van bankkaart- en creditcardfraude neemt toe en ligt 20 jaar hoog.Eén vorm van kaartfraude, ook wel 'skimming van kaarten' genoemd, waarbij dieven gebruikersgegevens bij geldautomaten stelen, stijgt jaarlijks met ongeveer 174 procent voor succesvolle 'skims'.
Dat gezegd hebbende, bankmedewerkers die helpen bij het uitvoeren van fraudeonderzoeken zijn bekwaam in het detecteren van het verschil tussen werkelijke creditcard- of bankkaartfraude en kosten die slechts worden betwist. Bij fraude gaat het meestal om een volledig onbekende persoon of bedrijf die ongeoorloofde aanklachten tegen uw account doet, uw accountgegevens afroomt of persoonlijke identiteitsinformatie steelt en manipuleert om een frauduleuze aanklacht tegen uw account in te dienen. Het gaat meestal ook om personen of bedrijven waarmee de kaarthouder nog nooit eerder transacties heeft uitgevoerd.
Betwiste betalingen kunnen daarentegen betrekking hebben op partijen die bij elkaar bekend zijn. Als de eerdere afschriften van een kaarthouder regelmatige betalingen aan de entiteit of de beschuldigde persoon van fraude laten zien, zal een bank de vermeende fraude waarschijnlijk als louter een betwiste betaling beschouwen.
Andere potentiële betekenaars van fraude omvatten grof onevenredige kosten. Bijvoorbeeld, als u normaal een bepaald bedrijf $ 100 betaalt op de vijfde van elke maand, maar plotseling wordt er $ 3.000 in rekening gebracht op de achtste, uw bank zal dit waarschijnlijk met enig scepticisme bekijken. Idealiter belt de bank u en vraagt u om toestemming voor deze ongebruikelijke aanklacht. Als de aanklacht frauduleus is, kan de bank de transactie stopzetten voordat deze schade veroorzaakt.
Het is het beste om elke verklaring te controleren op afwijkingen zodra de verklaring arriveert. Als u aankopen ziet die niet overeenkomen met uw records of kosten die u niet heeft geautoriseerd, kunt u de bank hiervan onmiddellijk op de hoogte stellen. Dit helpt op zijn beurt uw account te beschermen tegen verdere schade en kan u helpen uw geld sneller terug te krijgen.
Hoe banken een fraudeonderzoek met creditcard uitvoeren
Nadat de kaarthouder de uitgevende bank op de hoogte heeft gebracht van een betwiste aanklacht, opent de bank een onderzoek naar creditcardfraude.
Onder andere wetgeving of wettelijk recht, regelt de Electronic Fund Transfer Act de relatieve rechten en verplichtingen van banken en kaarthouders in het geval van creditcardfraude. Dit statuut kan ook de verplichting van de bank beperken om een klant terug te betalen of terug te betalen voor geld dat verloren is gegaan door fraude.
De EFT-wet vereist dat klanten bepaalde acties onmiddellijk uitvoeren nadat ze een ongeautoriseerde afschrijving hebben ontdekt. Die vereiste acties omvatten het onmiddellijk melden van de kaartuitgevende instantie indien mogelijk, maar niet langer dan 60 dagen na de datum van de verklaring. De toelichting moet ook het exacte bedrag bevatten dat ermee gemoeid is, de datum van de beschuldiging en een beschrijving van de reden waarom de aanklacht als frauduleus wordt beschouwd.
De EFT-wet vereist dat de bank de fout onmiddellijk onderzoekt en binnen 45 dagen daarna oplost. Als het onderzoek meer dan 10 dagen in beslag neemt en er sprake is van fraude en niet alleen een betwiste betaling, is de bank verplicht om het betwiste bedrag terug te betalen. De gratieperiode wordt verlengd tot 20 dagen voor nieuwe klanten.
De bank is ook verplicht om de kaarthouder schriftelijk op de hoogte te brengen van zijn onderzoeksresultaten en conclusie. De kaarthouder heeft het recht om kopieën te vragen en te ontvangen van documenten die de bank tijdens haar onderzoek heeft verzameld of geproduceerd, indien deze documenten relevant waren voor de conclusie.
Wetshandhaving en creditcardfraude
Gelijktijdig of op enig moment kort na haar onderzoek, kan de bank de wetshandhavingsinstantie op de hoogte stellen van de juiste jurisdictie over het frauduleuze artikel en alle andere feiten die zij tijdens haar onderzoek aan het licht heeft gebracht.
De FBI kan gevallen van creditcardfraude door identiteitsdiefstal onderzoeken. De 1998 Identity Theft and Assumption Deterrence Act en de 2004 Identity Theft Penalty Enhancement Act criminalized verzwarende identiteitsdiefstal en machtigen de FBI om onderzoek te verrichten of te helpen bij onderzoeken die worden uitgevoerd door lokale wetshandhavingsinstanties in bepaalde gevallen.
De meeste gevallen van creditcardfraude en identiteitsdiefstal zullen echter volledig worden beheerd door lokale wetshandhavingsinstanties, of helemaal niet. Ongeautoriseerde kosten vormen identiteitsdiefstal, dus een betrokken kaarthouder moet de lokale wetshandhavingsautoriteiten en de bank zelf bellen wanneer de fraude wordt ontdekt. Zelfs als de wetshandhaving weigert te onderzoeken, moet u erop aandringen een officieel politierapport in te dienen. Dit document kan u later helpen als u verdere fraude ontdekt of moet optreden tegen een onrechtmatige actie tegen u.
Het is ook een goed idee om alle drie de belangrijkste kredietbeoordelingsbureaus op de hoogte te stellen en een fraudewaarschuwing aan te vragen voor plaatsing in uw bestand. Deze waarschuwingen plaatsen 90 dagen extra toezicht op uw account, zodat alle pogingen om kredietverplichtingen te creëren op uw naam gedurende die tijd worden geweigerd, tenzij de schuldeiser uw identiteit rechtstreeks met u verifieert.
