Kapitalisatie is een boekhoudkundige procedure waarbij een categorie uitgaven die kapitaaluitgaven worden genoemd, als activa in plaats van als uitgaven op de rekeningen worden geboekt. Amortisatie is een boekhoudkundige procedure waarbij bepaalde investeringen die worden geregistreerd als immateriële activa afgeschreven worden over de verschillende perioden van hun nut. Amortisatie is een proces dat alleen van toepassing is op bepaalde geactiveerde kosten en niet een concurrent is van kapitalisatie, die is gereserveerd voor het eenvoudige gemak van het opnemen van alle uitgaven als uitgaven.
kapitalisatie
Kapitalisatie wordt gebruikt voor uitgaven die worden geclassificeerd als kapitaaluitgaven, in tegenstelling tot inkomstenuitgaven. Kapitaaluitgaven zijn die uitgaven die het bedrijf zullen helpen bij het produceren van inkomsten over meerdere tijdsperioden, terwijl de inkomstenuitgaven alleen in de enkele perioden van hun optreden zullen helpen. Bij geactiveerde uitgaven kunnen hetzij hun waarden worden toegevoegd aan reeds bestaande activa, hetzij worden geregistreerd als nieuwe immateriële activa.
Kapitalisatie als immateriële activa
Kapitaaluitgaven die de efficiëntie en de werkzaamheid van reeds bestaande activa verhogen voor hun beoogde taken of hun nuttige levensduur, hebben de waarde van hun uitgaven toegevoegd aan die activa. Kapitaaluitgaven die niet toevoegen aan reeds bestaande activa maar die desalniettemin bijdragen aan het produceren van inkomsten in de loop van de tijd, hebben hun waarden geregistreerd als immateriële activa.
Afschrijvingen
Aangezien de waarde van immateriële activa in de loop van de tijd afneemt, zowel door het gebruik ervan als door het verstrijken van hun nuttige levensduur, is het passend om een deel van hun waarde in elke periode van gebruik als een last af te schrijven. Een dergelijke procedure, toegepast op immateriële activa, wordt afschrijving genoemd.
Amortisatie in de praktijk
In de praktijk hebben immateriële activa hun waarden verdeeld over al hun gebruiksperioden om te worden afgeschreven. Hoe dit wordt gedaan, hangt af van de gebruikte methode. De lineaire methode kent dezelfde afschrijving toe aan elke periode, terwijl de degressieve methode een vastgesteld percentage van de resterende waarde van het actief toewijst. Afschrijvingen worden opgenomen als een last in elke periode en zijn ofwel een directe afboeking van de waarde van het actief of opgebouwd in een contraactivum dat bedoeld is om de totale waardevermindering van dat actief tot dusverre te vertegenwoordigen.
