De Organisatie van Oost-Caribische Staten (OECS) is een internationale overheidsorganisatie die in 1981 is opgericht om de bescherming van juridische en mensenrechten, ondersteuning van goed bestuur tussen landen te verbeteren en afhankelijkheden in de Oost-Caribische staten te bevorderen. In omstandigheden van natuurrampen zoals een orkaan, neemt het aansprakelijkheid en verantwoordelijkheid. Vanaf 2011 had OECS negen leden: Antigua, Barbuda, Britse Maagdeneilanden, Saint Vincent, de Grenadines, Anguilla, Saint Lucia, Montserrat en Dominica. De oprichting en het bestaan van OECS was een goed ontwikkelingspad voor de lidstaten, hoewel het aandeel tegenslagen heeft.
Bestuur
Een zeer belangrijk kenmerk van OECS is hoe het verantwoording aflegt aan de burgers van de lidstaten. Het OECS-autoriteitsbestuur werd opgericht door de OECS-lidstaten en is het hoogste besluitvormingsorgaan. De OESO-autoriteit bestaat uit de regeringsleiders van de lidstaten om de participatie en het bestuur van de gemeenschap aan te moedigen. Het zorgt ervoor dat de lidstaten de kans krijgen om deel te nemen aan de voortdurende beoordeling van de OECS.
Externe relaties
OECS-integratie maximaliseert de voordelen binnen de OECS-territoria. De OECS-landen hebben een geïntegreerd handelsbeleid dat is opgenomen in de regionale onderhandelingsmachines op het niveau van de Caribische Gemeenschap (CARRICOM). De OECS-integratie heeft een regionaal regelgevingskader en een stabiele financiële regio ontwikkeld om de kostendeling van regionale projecten aan te moedigen, zoals het gezamenlijke toezicht op de bank- en de financiële sector. Het heeft ook winsten gerealiseerd bij het bundelen van technische expertise en de gezamenlijke ontwikkeling van financiële en kapitaalmarkten van de lidstaten.
Financiële onrust
De wereldwijde economische beroering heeft de meeste arme landen getroffen, waaronder de kleine eilandstaten in de ontwikkelingslanden. Na de hachelijke economische hindernissen van 2007 tot 2009, heeft de OECS te kampen gehad met een slechte economische groei, die in 2010 gemiddeld slechts 0,4 procent bedroeg. Hun afhankelijkheid van toeristische geldovermakingen, nauwe economische banden, openheid voor universele handel en financiële stromen, die ooit waren hun sterke punten, zijn geleidelijk hun zwakheden geworden en hebben hun kwetsbaarheid voor de overdracht van de wereldwijde crisis verslechterd.
Natuurrampen
OECS-lidstaten zijn kwetsbaar voor natuurrampen. Volgens de Wereldbank behoren OECS-landen vanaf 2010 tot de meest kwetsbare landen ter wereld door het aantal rampen per bevolking en per landgebied. Sinds 2008 wordt het vermogen van de OESO om de toenemende rampen te beheersen, verijdeld door de beperkte middelen, de afnemende instroom van Buitenlandse Directe Investeringen (FDI), toeristische inkomsten en overmakingen in alle OESO-landen. Gebrek aan georganiseerde structuur en beleid om de effecten te beteugelen heeft de OESO-landen een slag toegebracht.
