Bouwprojecten, zowel residentieel als commercieel, hebben één ding gemeen: variabiliteit. De tijdspanne vanaf de datum waarop het bod door de aannemer wordt ingediend tot de datum waarop het project begint, kan maanden of zelfs jaren bedragen. De meeste aannemers hebben clausules om zichzelf te beschermen in het geval van langere perioden tussen het gunnen van het contract en het breken van grond omdat de prijs van materialen, arbeid en regelgevingskosten kunnen veranderen. Een ander veel voorkomend probleem zijn wijzigingen die door de klant zijn aangebracht.
Bepaalde som
Een bedongen bedrag, ook wel een forfaitair contract genoemd, schuift alle aansprakelijkheid voor kosten van de klant naar de aannemer. Daarom bouwt de contractant bij het indienen van een bod over het algemeen een grote opslag op voor onvoorziene uitgaven. In de meeste bedongen somcontracten gaat de contractant ook akkoord met een specifiek schema, een systeem van managementrapportage of een kwaliteitscontroleprogramma. Als de aannemer laag biedt om het bod te winnen, kan hij geld verliezen op het contract, tenzij hij strikte controle over tijd en kosten heeft. Een hoog bod, aan de andere kant, kan het contract mogelijk niet winnen.
Soorten Cost-Plus-contracten
Cost-plus contracten vertegenwoordigen een poging om een deel van de aansprakelijkheid voor projectuitgaven te mitigeren. Er zijn verschillende soorten kosten-plus contractstructuren inclusief kosten-plus-vast-percentage, kosten-plus-vaste-vergoeding en kosten-plus-variabele-percentage opties.
Kosten plus overwegingen
Een contract met een percentage van de kosten plus een vast percentage plaatst de aansprakelijkheid bij de klant en wordt zelden gebruikt, tenzij er enige urgentie is verbonden aan de noodzaak om de faciliteit te bouwen. Het geeft de aannemer geen prikkel om het project binnen het budget te brengen. Een contract met een vaste prijs plus een vaste vergoeding plaatst de kostenaansprakelijkheid bij de klant, maar biedt de aannemer ook de prikkel om het project snel af te ronden. Een contract met een kosten-plus-variabel percentage geeft de aannemer een stimulans om de klus accuraat te bieden omdat zijn percentage hoger zal zijn als de klus binnen het budget komt en lager als de klus meer dan begroot is.
Gegarandeerde maximale kosten
Gegarandeerde maximale kosten, genaamd G-Max, is een alternatieve contractstructuur die alleen kan worden gebruikt met een duidelijk omschreven project waarbij de klant tijdens de constructie weinig of geen wijzigingen aanbrengt. De verplichting om het project op of onder het budget te brengen ligt bij de aannemer, die een maximale kostprijs schat, vergelijkbaar met een bedongen somcontract. Eventuele kostenbesparingen, naar keuze van de klant, kunnen worden gesplitst met de contractant, maar dat hangt af van de voorwaarden die in het contract zijn overeengekomen.
