Een afnemend rendement vindt plaats wanneer het toevoegen van eenheden van een resource (bijvoorbeeld werknemers, grondstoffen, kapitaal) bij het creëren van een product niet zoveel voordelen oplevert als eerdere, gelijke eenheden van dezelfde resources. Eén resource-eenheid moet altijd worden geïdentificeerd als de maat voor de return, en dalende returns kunnen alleen voor korte termijn worden berekend, omdat alle factoren op de lange termijn daadwerkelijk variabel zijn. Economen in de 19e eeuw zetten een formule uiteen in een poging om eenvoudig te berekenen op welk punt extra hulpbronnen een reductie in de verhouding tussen inputkosten en output opleveren. Hoewel dit punt van afnemende opbrengsten oorspronkelijk bedoeld was om met productie-economie om te gaan, vinden veel mensen het ook geldig in algemene probleemoplossing.
Bepaal welke resource-eenheid (werknemers, kapitaal, etc.) de basis zal zijn voor uw meting van afnemende opbrengsten. Elke resource-eenheid moet specifieke, vaste geldkosten hebben.
Bepaal de basislijnkosten voor de totale productuitvoer. Als u bijvoorbeeld $ 10 betaalt voor de grondstoffen om een enkele widget te maken, betaalt u uw widgetmedewerkers $ 10 per uur, en elke medewerker kan om de acht uur een widget samenstellen, waarna uw werknemers drie widgets per dag produceren (de totale productie output) ten koste van de grondstoffen ($ 30) toegevoegd aan het loon ($ 10 vermenigvuldigd met 3 werknemers, vermenigvuldigd met 8 uur = $ 240), voor een totale productiekost van $ 270 per dag.
Voeg geleidelijk eenheden van één resource toe (werknemers, grondstof, uren) en meet na elke toevoeging de totale uitvoer van het product en bereken deze opnieuw. Op een gegeven moment zult u merken dat de toevoeging van nog één bron resulteert in een daling onder uw oorspronkelijke totale uitvoerberekening. De laatste resource-eenheid die u toevoegt en die de efficiëntie verlaagt, is het punt van het afnemende rendement.
Waarschuwing
Het punt waarop de wet van het afnemende rendement begint te werken is vaak moeilijk te detecteren. Factoren zoals een verbeterde productietechniek en technologische vooruitgang kunnen andere stijgingen of verminderingen van de productiviteit compenseren.
Afnemende opbrengsten en afnemende marginale rendementen zijn niet hetzelfde en worden niet bepaald met dezelfde formule.
