Bij het verzamelen van gegevens voor een onderzoek kiezen onderzoekers er vaak voor om vragenlijsten te gebruiken omdat ze kosteneffectief, tijdbesparend en eenvoudig objectief te evalueren zijn. Ondanks deze voordelen hebben vragenlijsten veel tekortkomingen. Als zodanig kiezen onderzoekers er vaak voor om interviewers te gebruiken in plaats van vragenlijsten, omdat persoonlijke interviews meer informatie kunnen geven over de antwoorden van de proefpersoon terwijl ze dezelfde statistische precisie bieden.
Niet-verbale gegevens
Interviews kunnen nuttiger zijn dan vragenlijsten omdat ze onderzoekers in staat stellen non-verbale gegevens te verzamelen. Onderzoekers kunnen bijvoorbeeld zien of bepaalde vragen een interviewonderwerp nerveus maken of dat de proefpersoon moeite heeft om de vraag te beantwoorden. Kortom, non-verbale signalen zoals gebrek aan oogcontact, zenuwachtig gedrag of defensieve houding kunnen context bieden aan de antwoorden van een geïnterviewde. Dit soort informatie kon niet worden verzameld via een schriftelijke vragenlijst.
precisie
Omdat onderzoeksonderwerpen meestal vragenlijsten invullen zonder de hulp van een onderzoeker of test-proctor, is het moeilijk om te weten of de geïnterviewde begrijpt welke vragen haar worden gesteld. Wanneer een onderzoeker echter een live-interview afneemt, kan de proefpersoon om verduidelijking vragen als zij een vraag niet begrijpt. Evenzo kan de interviewer vervolgvragen stellen om een grondiger antwoord op te roepen. Uiteindelijk leidt dit tot meer gedetailleerde en grondige gegevens.
Toegankelijkheid
Schriftelijke vragenlijsten zijn geen haalbare keuze voor onderzoekers die jonge kinderen willen bestuderen, mensen die analfabeet zijn of personen met een visuele beperking. Een onderzoeker kan deze logistieke beperkingen elimineren door een interview af te nemen. Interviews verlagen het angstniveau van de proefpersoon, waardoor het goed geschikt is voor gevoelige onderwerpen.
Flexibiliteit
Professor Mathieu Deflem van de Universiteit van South Carolina legt uit dat interviews flexibeler zijn dan vragenlijsten en geschikt zijn voor onderzoeken waarbij de onderzoeksvraag niet goed gedefinieerd is. Omdat de 'interviewer het centrale onderzoekinstrument' is, kan hij nieuwe kwesties naar voren brengen die relevant kunnen zijn voor het onderzoek en die zich voordoen tijdens de discussie met de proefpersoon. Daarom zijn interviews een sterker hulpmiddel dan vragenlijsten voor onderzoekers die onderwerpen op een algemene manier willen onderzoeken.
