Bedrijven en particulieren hebben baat bij een sterke economische groei, lage werkloosheid en een bescheiden inflatie. Vóór de Grote Depressie in de jaren dertig van de vorige eeuw geloofden economische denkers dat deze doelen het best konden worden bereikt wanneer overheden zich niet met de economie bemoeiden. De economische ontberingen van de jaren 1930 leidden tot een diepgaande verandering in deze visie en de overheid speelt tegenwoordig een sleutelrol bij het bevorderen van economische stabiliteit en groei. Fiscaal beleid is de algemene term voor enkele van de belangrijkste strategieën die door beleidsmakers worden gebruikt om duurzame economische groei te bevorderen.
Instrumenten van het fiscaal beleid
Er zijn twee basiscomponenten van het fiscaal beleid: overheidsuitgaven en belastingtarieven. Het fiscale beleid varieert in reactie op veranderende economische indicatoren. Over het algemeen wordt een expansieve benadering gebruikt wanneer de economie vertraagt of een recessie ingaat en de werkloosheid stijgt. Onder deze omstandigheden proberen beleidsmakers economische activiteiten te stimuleren door de uitgaven te verhogen, belastingen te verlagen of beide te doen. Deze strategieën brengen meer geld in handen van consumenten en bedrijven.
De economie kan zogezegd "oververhit" raken. Wanneer er een hoge werkgelegenheid en een sterke consumentenvraag is, nemen de prijzen vaak toe en kan de inflatie stijgen. Wanneer dit gebeurt, kunnen beleidsmakers expansief begrotingsbeleid terugdraaien en uitgaven beperken of belastingen verhogen. Het doel is om een balans te bereiken die duurzame economische groei en een sterke arbeidsmarkt bevordert zonder overmatige inflatie of grote tekorten.
Overheidsuitgaven als fiscaal beleid
Een van de instrumenten die worden gebruikt in het begrotingsbeleid zijn uitgaven die zijn bedoeld om de economie te stimuleren. Dit wordt vaak bereikt door publieke financiering van nuttige projecten, zoals verbeteringen in de infrastructuur. Stel dat beleidsmakers beslissen om een groot wegenbouwproject te financieren. Bouwbedrijven krijgen contracten en huren werknemers in. De werknemers besteden hun lonen, waardoor de vraag van de consument toeneemt en andere bedrijven worden gestimuleerd. Bestedingsinitiatieven zijn vaak effectief geweest in het stimuleren van economische groei, maar ze kunnen een langdurig nadeel hebben. Te veel consumentenvraag kan de inflatie verhogen. Daarnaast kan de overheid tekorten creëren door het geld dat het uitgeeft te lenen, waardoor de staatsschuld in het proces toeneemt.
Fiscale bezuinigingen als fiscaal beleid
Politici houden ervan belastingverlagingen te beloven en hebben daar misschien een goede reden voor. Een belastingverlaging kan meer geld in de zakken van mensen stoppen. Het resultaat is een toegenomen vraag van de consument die de economische activiteit stimuleert. Belastingverlagingen voor bedrijven, zoals die in de Tax Cuts and Jobs Act van 2017, laten bedrijven meer winst maken. Het idee hier is om bedrijven te stimuleren om te investeren en meer werknemers aan te nemen. Net als bij de bestedingen is er een potentieel nadeel. Wanneer de overheid belastingen verlaagt, verlaagt ze ook haar inkomsten. Dit kan leiden tot tekorten die uiteindelijk moeten worden gecompenseerd door belastingverhogingen als de economische groei niet genoeg nieuwe belastinginkomsten genereert.
De rol van het monetaire beleid
De instrumenten van het begrotingsbeleid zijn niet de enige instrumenten die beleidsmakers gebruiken om gezonde economische omstandigheden te bevorderen. Monetair beleid speelt ook een sleutelrol. In de Verenigde Staten wordt het begrotingsbeleid uitgevoerd door de uitvoerende en wetgevende macht van de regering. Een onafhankelijk overheidsorgaan, de Federal Reserve Board, bepaalt het monetaire beleid. In wezen is het idee om de geldhoeveelheid te beïnvloeden en de economische groei te bevorderen en de inflatie te beheren door de geldhoeveelheid te beheren.
De Fed, zoals het gewoonlijk wordt genoemd, doet dit op drie manieren. Ze kunnen overheidsschuld kopen en verkopen, waardoor ze de geldhoeveelheid vergroten of verkleinen. Een verhoging van de hoeveelheid geld in omloop stimuleert de economie. Een afname helpt de inflatie te verminderen. De Fed kan ook het bedrag aan reserves dat banken bij de hand hebben verhogen of verlagen. Dit heeft invloed op hoeveel geld banken beschikbaar hebben om te lenen. Ten slotte kan de Fed de federale discontovoet verhogen of verlagen. Grote banken volgen het voorbeeld. Door het verhogen of verlagen van de rentetarieven kan de Federal Reserve Board de kosten van privé-leningen beïnvloeden en dus hoeveel mensen en bedrijven kunnen lenen en besteden.
