Gendergelijkheid op de werkplek is een voortdurende sociale, ethische en politieke kwestie, zelfs met wetten die het voor werkgevers onwettig maken om te discrimineren op basis van geslacht. Het begrip vergelijkbare waarde verwijst naar het bepalen van de waarde van banen om ervoor te zorgen dat banen die traditioneel worden gehouden door vrouwen, dezelfde compensatie ontvangen als die traditioneel worden gehouden door mannen wanneer elke baan dezelfde vaardigheden, opleiding en risiconiveaus vereist.
Eerlijkheid
Het primaire voordeel van vergelijkbare waarde is rechtvaardigheid voor zowel mannen als vrouwen. Op basis van een systeem van vergelijkbare waarde ontvangen werknemers lonen op basis van de vraag hoe veeleisend hun baan is, niet op basis van hun geslacht of enige geslachtsvereniging die hun posities dragen. Het onderwijzen van posities in beroepsopleidingen wordt bijvoorbeeld vaker door mannen ingevuld, terwijl vrouwen meer verpleegkundige banen hebben. Omdat de twee beroepen hetzelfde niveau van kennis, opleiding en training vereisen, omvat vergelijkbare waarde gelijk loon voor de twee banen.
Economische kans
Een van de voordelen voor de lange termijn van vergelijkbare waarde is een toename van economische kansen voor vrouwen. Beroepen die meestal vrouwen aantrekken, betalen meestal minder dan vergelijkbare functies die mannen aantrekken, wat leidt tot lagere lonen voor vrouwen. Sommige vrouwen merken dat ze niet in staat zijn om een huishouden te beheren of alleen een redelijke levensstandaard hebben, wat leidt tot afhankelijkheid van een tweede inkomen van een echtgenoot. Een vergelijkbare waarde zorgt ervoor dat vrouwen een gelijke kans hebben om als gezinshoofd en als zelfstandig inkomen te dienen.
Kosten
Een van de nadelen van een vergelijkbaar waardestelsel zijn de kosten voor werkgevers. Activisten en voorstanders van vergelijkbare waardevragen vragen werkgevers die bedrijven vertegenwoordigen die grote aantallen vrouwen inhuren om hun salarissen te verhogen totdat ze gelijk zijn aan vergelijkbare posities in door mannen gedomineerde industrieën. Dit verhoogt de loonkosten voor werkgevers en vermindert hun winst. Stijgende lonen zonder een toename van de productiviteit van werknemers kunnen ook leiden tot ontslagen en een concurrentienadeel voor werkgevers die wijzigingen aanbrengen om vergelijkbare waarde te bieden.
Moeilijkheid van vestiging
Een ander nadeel van vergelijkbare waarde is de moeilijkheid die inherent is aan het analyseren en waarderen van banen. Verschillende methoden rangschikken banen op een andere manier, berekenen de relatieve waarden van de universitaire opleidingseisen, gespecialiseerde opleidingsbehoeften, gemiddeld aantal gewerkte uren, werkplekrisico's en stressniveaus en verantwoordelijkheidsniveau. Geen enkele methode is perfect om te bepalen welke banen in feite vergelijkbaar zijn, en werkgevers moeten deze moeilijke beslissingen zelf nemen of onderwerpen aan een externe analyse die bepaalt wat ze hun werknemers moeten betalen. Dit laat veel ruimte voor onenigheid en is een van de redenen dat vergelijkbare waarde eerder een algemeen concept is dan een kwestie van formeel recht of beleid.
