De geaggregeerde vraagcurve wordt gebruikt om de relatie weer te geven tussen het totale aantal goederen en het gemiddelde prijsniveau van goederen en gespecificeerde leveringsintervallen. Er zijn vier belangrijke onderdelen voor het berekenen van de geaggregeerde vraagcurve: consumptie, kapitaalinvesteringen, overheidsaankopen en netto-uitvoer. De totale vraag weerspiegelt de vraag naar het bruto binnenlands product van het land.
Bereken verbruiksniveaus (vaak afgekort als "C" in de verzamelvraagformule). Deze coëfficiënt vertegenwoordigt de vraag naar consumentenaankopen op een bepaald prijsniveau.
Bepaal de hoeveelheid kapitaalinvesteringen, inclusief de uitbreiding van de productie en upgrademateriaal. Over het algemeen zullen, als de prijzen stijgen, de investering (I) afnemen omdat de rente zal stijgen en het lenen moeilijker zal worden.
Bereken de hoeveelheid overheidsuitgaven (G) op verschillende prijspunten. Dit verwijst naar de hoeveelheid goederen en diensten die de overheid zou kunnen kopen als de prijzen van de economie omhoog of omlaag gaan.
Zoek de netto-uitvoercoëfficiënt. Dit wordt berekend door de hoeveelheid invoer (M) van het exportbedrag (X) af te trekken. Wanneer er een handelsoverschot is (meer export dan import), zal de geaggregeerde vraag toenemen (en vice versa).
Bereken de geaggregeerde vraagcurve. Voeg verbruik (C), investering (I), overheidsuitgaven (G) en netto-uitvoer (X-M) bij elkaar. Dit geeft u uw totale vraag.
