Het marginale vervangingspercentage is een concept in de micro-economie dat de snelheid meet waarmee een consument bereid is om een extra goed van het ene type te consumeren in ruil voor het consumeren van een goed van een ander type. Het breidt zich uit over concepten zoals nut en de wet van afnemend nut, en het kan afgeleid zijn uit indifferentiecurven.
Nut
In de micro-economie verwijst "nut" naar de mate van tevredenheid die consumenten krijgen van het consumeren van goederen en diensten. Deze goederen en diensten kunnen bestaan uit de goederen die we nodig hebben of de goederen die we willen hebben. Economen meten nut met een theoretische eenheid genaamd de util. Over het algemeen geldt dat hoe meer mensen consumeren, hoe hoger hun nut. Deze trend gaat echter niet voor altijd door, omdat de wet van de afnemende gebruiksvoorwaarden uiteindelijk in werking treedt. Met andere woorden, de winst die we ontvangen als we een extra goed consumeren, wordt steeds minder, omdat consumenten minder behoefte hebben aan of behoefte hebben aan het bijzondere goed.
Onverschilligheidscurves
Bij het analyseren van consumentenvoorkeuren tussen twee goederen, meten economen nut met onverschilligheidscurves. Overweeg een grafiek die de hoeveelheid appels op de X-as en de hoeveelheid sinaasappelen op de Y-as vertegenwoordigt. De indifferentiecurve zal dan een convexe lijn vertonen die naar de oorsprong is gebogen, omdat consumenten in het algemeen de voorkeur geven aan een balans tussen goederen. Als een consument 10 appels had, zou hij er waarschijnlijk een inruilen voor een sinaasappel. Hij zou waarschijnlijk ook twee inruilen voor een sinaasappel. Echter, met toenemende transacties voor sinaasappelen, zou hij bereid zijn om steeds minder appels weg te geven voor sinaasappelen. Kortom, als hij evenveel van appels en sinaasappels zou genieten, zou de klant liefst vijf appels en vijf sinaasappels boven 10 appels prefereren.
Marginale snelheid van subsitution
Het marginale vervangingspercentage meet het bedrag dat een consument bereid is te geven van één goed om een ander goed te ontvangen. Wanneer een klant voor twee goederen staat, treedt een dalende marginale substitutievergoeding in werking. Dit verschijnsel doet zich voor als een gevolg van de wet van afnemend marginaal nut: het consumeren van meer van één type goed wordt steeds minder bevredigend. Op de indifferentiecurve wordt de marginale substitutietempo gemeten door de helling van de curve. Het negatieve, naar beneden hellende karakter van de curve geeft een dalende marginale substitutietempo aan.
Toepassing
De concepten utiliteits- en indifferentiecurven zijn zeer theoretisch en zijn moeilijk toe te passen in de echte wereld. Het concept van marginale substitutietarieven is echter vaak toegepast op verschillende economische fenomenen. Het heeft geholpen om de relatie tussen lonen en inspanningen van werknemers, stemintenties en criminaliteit te tonen. Veel economen hebben gezegd dat de marginale substitutiewaarde een waardevol concept is omdat het een vergelijkende benadering van analyse biedt zonder het gebruik van aannames.
