De term 'seigniorage' verwijst naar de inkomsten die een overheid genereert door geld af te drukken. Seigniorage kan dienen als een manier om een deel van de uitgaven van een regering te betalen, omdat de nieuwe valuta kan worden gebruikt om goederen en diensten te kopen. Seigniorage draagt bij aan de geldhoeveelheid en kan inflatie veroorzaken, dus wordt het soms berekend als "inflatiebelasting."
Seigniorage als omzet
De seigniorage van nieuw geld is gelijk aan de waarde van het geld minus de kosten die nodig zijn om het te produceren. De kosten zijn meestal laag. De Federal Reserve Bank of Dallas zegt bijvoorbeeld dat het alleen centen kost om een rekening van $ 100 af te drukken. Als het 5 cent kost, is de seigniorage gelijk aan $ 99,95. Significatie kan echter negatief zijn als het meer kost om nieuw geld te creëren dan de waarde van de goederen die het zal kopen. Dit is soms gebeurd met centen, die misschien meer geld kosten dan ze als munten waard zijn.
Seigniorage als inflatiebelasting
Wanneer een overheid nieuw geld afdrukt, voegt het niets toe aan de output van goederen en diensten. Alleen de geldvoorraad neemt toe. Stel dat de overheid voldoende geld afdrukt om de geldhoeveelheid met 5 procent te verhogen, dus er is $ 105 voor elke $ 100 aan goederen en services. In de loop van de tijd stijgen de prijzen en daalt de waarde van het geld met 5 procent. In wezen financiert de 5 procent seigniorage de overheid door de waarde van ieders geld met 5 procent te verminderen. Om deze reden wordt seigniorage vaak een inflatiebelasting genoemd.
