Vrijhandel, in zijn puurste vorm, is een handelsbeleid dat de deelnemende landen in staat stelt met elkaar handel te drijven zonder dat hun regeringen invoerrechten opleggen of exportsteun verlenen. In wezen komen de regeringen in een vrijhandelsovereenkomst (FTA) overeen om hun eigen industrieën die goederen of diensten importeren of exporteren, niet te subsidiëren om hen een voorsprong te geven op de andere betrokken landen, terwijl ze ook overeenkomen om de bedrijven geen beperkingen op te leggen ten opzichte van de andere landen.
Voordelen van Free Trade
Er zijn verschillende voordelen van vrijhandelsovereenkomsten. Vrijhandelsovereenkomsten maken het voor beleggers gemakkelijker om over de grens te beleggen. Ze verlagen ook de kosten voor bedrijven die importeren of exporteren binnen de landen in de overeenkomst. Vrijhandelsovereenkomsten kunnen ook worden gebruikt om auteursrechten, handelsmerken, octrooien en andere te beschermen intellectuele eigendomsrechten van individuen en bedrijfsentiteiten in de betrokken landen. De Amerikaanse regering heeft ook vrijhandelsovereenkomsten gebruikt in een poging om de rechtsstaat in ontwikkelingslanden te bevorderen. De hoop is dat het ontwikkelingsland bereid zal zijn om aan internationale normen te voldoen omdat het geen vrijhandelsovereenkomst wil verliezen.
Een ander potentieel voordeel van vrijhandelsovereenkomsten is dat de gemakkelijke toegang tot buitenlandse goederen en diensten geeft consumenten meer opties. In sommige gevallen kunnen consumenten hierdoor een product of dienst van een hogere kwaliteit krijgen. Het zou hen ook in staat kunnen stellen om dezelfde goederen tegen een lagere prijs te kopen, hetzij door een goedkopere buitenlandse versie van het product te kopen, hetzij omdat binnenlandse fabrikanten hun prijzen verlagen om concurrerend te blijven.
Nadelen van Free Trade
Hoewel de vrijhandel voordelen heeft, zijn er ook nadelen. Sommigen beweren dat vrijhandelsovereenkomsten van nature sterkere, meer welvarende landen begunstigen en schade toebrengen aan ontwikkelingslanden. Critici suggereren bijvoorbeeld dat jonge bedrijven in ontwikkelingslanden het moeilijk vinden om te concurreren met gevestigde bedrijven die vergelijkbare producten produceren in economisch meer veilige landen. Anderen beweren dat FTA's de binnenlandse industrie en werknemers schaden omdat bedrijven ervoor kiezen de productie uit te besteden aan landen waar arbeids- en andere kosten veel goedkoper zijn, wat binnenlandse banen en economische ontwikkeling wegneemt. Weer anderen suggereren dat vrijhandelsovereenkomsten leiden tot een grotere ongelijkheid in welvaart in alle betrokken landen, waardoor de rijken in feite rijker worden, terwijl de armen armer worden en minder kansen worden geboden aan kleinere bedrijfsentiteiten.
Voorbeelden van vrijhandelsovereenkomsten
Voorbeelden van vrijhandelsovereenkomsten zijn onder meer:
- NAFTA. De Noord-Amerikaanse vrijhandelsovereenkomst is een vrijhandelsovereenkomst tussen de Verenigde Staten, Mexico en Canada.
- EU. Van alle lidstaten van de Europese Unie wordt verwacht dat ze met alle andere lidstaten FTA's afsluiten. De EU onderhandelt ook over vrijhandelsovereenkomsten tussen de EU en niet-lidstaten.
- ASEAN. De Associatie van Zuidoost-Aziatische landen is een vrijhandelsovereenkomst die in 1967 werd gevormd tussen Thailand, Singapore, de Filippijnen, Indonesië en Maleisië. Brunei, Laos, Birma, Vietnam en Cambodja zijn sindsdien toegetreden tot ASEAN.
- mercosur. Mercosur is een Zuid-Amerikaanse vrijhandelsovereenkomst. Uruguay, Paraguay, Argentinië en Brazilië hebben Mercosur in 1991 opgericht. Mercosur omvat verschillende "geassocieerde naties" die geen volwaardige leden zijn, maar die kunnen toetreden tot vrijhandelsovereenkomsten met lidstaten.
De Wereldhandelsorganisatie (WTO) is opgericht om te helpen bij het onderhandelen over en het vaststellen van internationale handelsregels en het bevorderen van vrijhandel op mondiaal niveau. De WTO wordt geleid door regeringen van lidstaten.
