Kunstenaars creëren niet in een vacuüm, maar als integrale leden van een samenleving. Hun werk drukt daarom vaak standpunten uit over de samenleving, inclusief haar politiek en overheid. Van de Italiaanse Renaissance tot het hedendaagse Amerika heeft kunst een prominente rol gespeeld in de politiek, en de twee hebben een vaak complexe relatie. Hoewel overheidsinstanties steun hebben verleend voor kunst, hebben politiek en kunst vaak een contradictoire relatie. Dit geldt vooral voor de moderne tijd, aangezien veel kunstenaars politieke en sociale opvattingen uitdrukken door hun werk.
Patronage in de geschiedenis
Historisch gezien zijn politieke autoriteiten een bron van patronage voor kunstenaars geweest. Tijdens de middeleeuwen heeft de rooms-katholieke kerk, een politieke macht op zich, schilderijen en sculpturen met een religieus thema besteld. Het mecenaat van de kunsten nam tijdens de Renaissance toe, aangezien de politiek krachtige families, zoals Medici in Florence, Italië, prominente schilders, beeldhouwers en musici steunden.
Modern patronaat
Hoewel hedendaagse kunstenaars, van schilders en beeldhouwers tot muzikanten en filmmakers, minder afhankelijk zijn van de overheid als een bron van steun, leeft het mecenaat voort in nationale kunstorganisaties en federale instanties zoals het National Endowment for the Arts (NEA). Het congres creëerde de NEA in 1965 als een onafhankelijk bureau ter ondersteuning en bevordering van artistieke inspanningen. De schenking verstrekt beurzen aan musea, theatergroepen en andere kunstprojecten en -entiteiten.
Kunst als politiek
Naarmate artiesten meer aan hun levensonderhoud ontleenden van de verkoop, tentoonstelling en uitvoering van hun werk, raakten ze minder afhankelijk van overheid en politieke autoriteiten voor patronage. Naarmate de tijd verstreek, werden de visuele en podiumkunsten meer politiek provocerend, waarbij kunstenaars hun werk gebruikten om uitspraken te doen of bepaalde kwesties te markeren. Het beroemde schilderij "Guernica" van Pablo Picasso is daar een voorbeeld van. Geschilderd in de jaren 1930, "Guernica" benadrukt de onmenselijkheid van de Spaanse Burgeroorlog, die dictator Francisco Franco aan de macht bracht in Spanje.
Politieke weerslag
De groeiende openheid van de kunsten veroorzaakt soms politieke spanningen. Tijdens de jaren vijftig onderzocht een congrescommissie toonaangevende Hollywood-acteurs en filmmakers die verdacht werden van communistische banden. In de jaren tachtig en negentig probeerden sommige leden van het Congres de National Endowment for the Arts te schrappen na klachten van religieuze conservatieve organisaties over sommige door NEA gefinancierde projecten die de groepen als beledigend beschouwden.
Expert Insight
Kunstenaar Mark Vallen stelt dat alle kunst politiek is. Hoewel commerciële krachten, in plaats van politieke, de meeste artistieke successen bepalen, maken de politieke factoren in een marktkapitalistisch systeem de kunst automatisch onderdeel van het politieke proces, schreef Vallen in een essay van 2004. Kunstenaars en hun werken hebben een belangrijke rol gespeeld in veel sociale en politieke evenementen. Populaire muziek zorgde bijvoorbeeld voor een virtuele soundtrack voor de politieke en sociale onrust van de jaren zestig en zeventig, zoals de protesten tegen de oorlog in Vietnam. Daarnaast hebben enkele prominente artiesten, zoals U2-vocalist Bono, met succes hun beroemdheid gebruikt om de aandacht van wereldleiders te vestigen op zaken als wereldwijde armoede en aids in Afrika.
