Buffervoorraden zijn overtollige hoeveelheden voedsel die door de overheid worden gekocht en opgeslagen, meestal met het oog op het stabiliseren van de grondstoffenprijzen. Een overheid kan bijvoorbeeld honderdduizenden bushels maïs opkopen wanneer de prijs daalt om de vraag te ondersteunen. Als de maisvoorraad plotseling daalt, kan hij zijn buffervoorraad verkopen om te voorkomen dat de prijzen te sterk stijgen. Dit systeem heeft enkele belangrijke voordelen, maar het is omstreden.
Pro: stabiliseert prijzen
Het grote voordeel van buffervoorraden is hun vermogen om prijsfluctuaties glad te strijken en te handhaven wat voormalig minister van Landbouw Henry Wallace de 'altijd normale graanschuur' noemde. Wanneer de overheid bijvoorbeeld een grote voorraad graan heeft, kan het wat van dat graan op de markt brengen in het geval van een prijsstijging. De extra voorraad zou de prijzen weer normaal moeten maken. Het loutere bestaan van een buffervoorraad kan de prijzen stabiliseren, zelfs als de overheid nooit een levering vrijgeeft, omdat de mogelijkheid van een toegenomen aanbod speculatie ontmoedigt.
Stabiele prijzen zijn nuttig voor zowel consumenten als boeren. Boeren kunnen met vertrouwen in nieuwe apparatuur of land investeren, wetende dat ze een fatsoenlijke prijs voor hun oogst ontvangen. Consumenten hoeven zich ondertussen geen zorgen te maken dat de prijs van het zondagse diner plotseling omhoog schiet.
Con: Markten vervormen
Het grote nadeel van buffervoorraden is dat ze een subsidie bieden voor landbouwmarkten, waardoor marktverstoringen ontstaan en de efficiëntie mogelijk afneemt. In een normale, niet-gesubsidieerde maïsvloer zouden boeren bijvoorbeeld stoppen met het planten van maïs en naar iets anders overschakelen als de markt overstroomd zou raken. In een buffervoorraadsysteem kunnen boeren echter extra maïs laten groeien omdat ze weten dat de overheid overtollig aanbod opkoopt en de prijs handhaaft. Met andere woorden, het schema kan een verspillende overproductie van voedsel aanmoedigen.
Evenzo kunnen prijsstabiliteitsregelingen consumenten in staat stellen om voedsel tegen kunstmatig lage prijzen te blijven kopen. Als een droogte 90 procent van de maïsoogst vernietigt, is het waarschijnlijk een goede zaak dat de maisprijzen stijgen, omdat dat helpt om het resterende aanbod te behouden. Buffervoorraden elimineren die nuttige marktwerking op de prijzen.
Pro: Verzekert voedselvoorziening
Het oorspronkelijke doel van buffervoorraden, ervoor te zorgen dat een samenleving altijd voldoende voedsel te eten heeft, is nog steeds een groot voordeel van het systeem van vandaag. Dankzij voorraden kunnen overheden de bevolking voeden, zelfs in het geval van grote rampen zoals ernstige droogtes, wreedheden of oorlogen.
Con: Potentieel hoge kosten
Het kopen en opslaan van miljoenen tonnen voedsel kan een kostbare onderneming zijn. Ten eerste moet de overheid overtollige maïs, tarwe of andere gewassen tegen de marktprijs opkopen om de voorraad op te bouwen. Vervolgens moet het die voorraden verkopen tegen lagere marktprijzen om het systeem te helpen stabiliseren. Dat betekent dat de overheid meestal geld verliest aan beide kanten van de transactie. Het bouwen van enorme magazijnen en silo's om voedsel op te slaan is ook niet goedkoop.
