Iedereen heeft de term 'natuurlijke hulpbronnen' gehoord, maar wat eigenlijk een natuurlijke hulpbron is, kan soms ter discussie staan. Dat komt omdat natuurlijke hulpbronnen bronnen van natuurlijke rijkdom zijn, wat betekent dat als een bron ontoegankelijk is vanwege beperkingen in technologie, winstgevendheid of haalbaarheid, het technisch gezien niet als een natuurlijke hulpbron kan worden beschouwd omdat het niet kan bijdragen aan de welvaart van een land.
Tips
-
Een natuurlijke hulpbron is iets dat kan bijdragen aan het natuurlijke kapitaal van een natie door de toepassing van kapitaal en arbeid voor de exploitatie van zijn economische waarde.
Definitie van natuurlijke hulpbronnen
De eenvoudigste definitie van natuurlijke hulpbronnen is een natuurlijke bron van rijkdom, maar dat is een beetje vaag. Als je een econoom vraagt om de term 'natuurlijke hulpbronnen' te definiëren, zal ze ze waarschijnlijk beschrijven als elk natuurlijk voorkomend item of materiaal dat bijdraagt aan de hoofdstad van een land. Ze kan dat verder uitdiepen door te zeggen dat natuurlijke hulpbronnen de toepassing van kapitaal en arbeid vereisen om te worden geëxploiteerd, hetzij geëxtraheerd, verwerkt of verfijnd, om de realisatie van hun economische waarde te realiseren.
Als een potentiële natuurlijke hulpbron op de een of andere reden niet kan worden uitgebuit, kan deze al dan niet worden beschouwd als onderdeel van de totale natuurlijke hulpbronnen van een land, afhankelijk van wie u daarom vraagt. Sommige dingen kunnen op een gegeven moment als een natuurlijke hulpbron worden beschouwd, maar niet in de toekomst of omgekeerd. Als fossiele brandstoffen bijvoorbeeld verouderd zijn door hernieuwbare vormen van energie, kunnen ze niet langer als een natuurlijke hulpbron worden beschouwd.
De definitie van de natuurlijke hulpbronnen vanuit een wetenschappelijk perspectief in plaats van een economisch perspectief omvat vaak het categoriseren van de hulpbron op een paar manieren. De twee belangrijkste manieren waarop natuurlijke hulpbronnen worden gecategoriseerd, zijn biotisch / abiotisch en hernieuwbaar / niet-hernieuwbaar.
Biotische en abiotische bronnen
Biotische bronnen zijn grondstoffen die afkomstig zijn van levend of organisch materiaal, inclusief materialen die daaruit kunnen worden verkregen. Hout is bijvoorbeeld een biotisch middel omdat bossen op dit moment leven, maar fossiele brandstoffen zijn ook biotisch omdat het wordt gemaakt door het verval van organisch materiaal.
Abiotische bronnen zijn die van niet-levend en niet-organisch materiaal. Zware metalen zoals goud, ijzer en koper zijn bijvoorbeeld abiotisch, evenals lucht en water.
Hernieuwbare en niet-hernieuwbare bronnen
Hernieuwbare natuurlijke hulpbronnen kunnen worden aangevuld. Ze zijn continu beschikbaar en hun hoeveelheid mag niet merkbaar worden beïnvloed door een redelijke menselijke consumptie. Deze middelen kunnen nog steeds onderhevig zijn aan tekorten in gevallen zoals droogte of brand, en als ze te veel worden gebruikt, zijn ze vatbaar voor uitputting. Voorbeelden van onbeperkte natuurlijke hulpbronnen zijn zonlicht en wind. Bronnen die hernieuwbaar maar niet compleet zijn, zijn hout en zoet water.
Niet-hernieuwbare natuurlijke hulpbronnen zijn grondstoffen die niet gemakkelijk kunnen worden aangevuld. Ze vormen extreem langzaam van aard, soms in de loop van vele millennia. Een resource wordt officieel als niet-hernieuwbaar gedefinieerd als het consumptieniveau hoger is dan de snelheid waarmee het wordt hersteld. Mineralen en fossiele brandstoffen zijn enkele voorbeelden van niet-hernieuwbare natuurlijke hulpbronnen.
Regulering van natuurlijke hulpbronnen
Regeringen reguleren het gebruik van hun natuurlijke hulpbronnen door middel van vergunningen, belastingen en wetten. Vergunningen helpen bij het reguleren hoeveel van een bron wordt gebruikt in een bepaalde hoeveelheid tijd, terwijl belastingen (samen met andere dingen) de kosten dekken van toezichtprogramma's van de overheid die ervoor zorgen dat bedrijven met vergunningen om hulpbronnen te exploiteren niet meer dan toegewezen of illegaal in beslag nemen vervuil daarbij het milieu.
Sommige wetten regelen de bescherming van natuurlijke hulpbronnen door ze te beschermen tegen vervuiling. Een voorbeeld zou de Clean Air Act zijn die in 1963 werd ingevoerd om de luchtvervuiling in de Verenigde Staten onder controle te houden.
