Alvorens tijd en geld in een project te steken, willen bedrijven graag weten of het de moeite waard is om na te streven. Een schatting van de projectkosten geeft de onderneming een idee van de levensvatbaarheid van het project. Er is meer dan één manier om tot dergelijke schattingen te komen, elk met zijn voor- en nadelen. Een top-down schatting is zo'n techniek. In deze methode ramen managers de kosten vanuit een algemeen projectperspectief, zonder te veel in details te treden.
Nauwkeurigheid
Een top-down schatting is minder nauwkeurig dan andere schattingsmethoden. Een manier om een top-downschatting te maken, is een project in een reeks fasen te splitsen en slechts één fase per keer te schatten, waarbij de meest actuele fase wordt aangehouden. Als managers een schatting op hoog niveau uitvoeren voor een eerste fase, terwijl ze zakelijke vereisten verzamelen, kan de schatting later worden gewijzigd nadat ze de vereisten hebben gekregen.
Kijkt naar lagere invoerniveaus
Deze aanpak biedt minder ruimte om lagere inputniveaus te behalen. Aangezien de schatting van boven naar beneden is en een globaal beeld van het project biedt, ziet deze methode veel details op een lager niveau over het hoofd. Een ander aspect van de omissie is dat bedrijven vaak de input van managers op lager niveau niet gebruiken.
Potentieel om te misleiden
Een manier om een top-downschatting te maken, is om input te gebruiken van projecten die in het verleden door een organisatie zijn uitgevoerd. Hoewel dit een handige manier is om een schatting te maken, kan dit leiden tot misleiding. Als het project waarop het bedrijf zijn schatting baseert niet vergelijkbaar is met het project waarvoor het de schatting maakt, kan het bedrijf besluiten om door te gaan met een project dat het had moeten opschorten. Afwisselend kan het bedrijf besluiten om niet door te gaan met een potentieel winstgevend project.
