Farmaceutische bedrijven investeren miljarden dollars in onderzoek en ontwikkeling (R & D), in de hoop genezing te vinden of effectievere behandelingen voor vele indicaties. Daarbij hopen ze hun investeringen terug te verdienen en winst te maken. Moderne gezondheidszorg is meer dan ooit afhankelijk van geneesmiddelen als onderhoudstherapie en een alternatief voor chirurgie. De rol van de industrie is toegenomen, maar dat geldt ook voor de risico's. Consumenten (patiënten) verwachten meer dan ooit, de concurrentie van generieke geneesmiddelenmakers is streng en de FDA-vereisten zijn streng.
Onderzoek en ontwikkeling
R & D voor nieuwe medicijnen en behandelingen voor verschillende aandoeningen is steeds complexer en specialistischer geworden. Volgens de Pharmaceutical Manufacturers Association (PhRMA), een consortium van toonaangevende farmaceutische bedrijven, bedroegen de uitgaven van de industrie voor R & D in nieuwe therapieën in 2010 $ 67,4 miljard. Veel van deze nieuwe verbindingen waren biofarmaceutica, waarvan er 300 tussen 2000 en 2000 door de FDA waren goedgekeurd. 2010. Het vermogen van deze bedrijven om hun investeringen terug te verdienen en winst te maken, hangt af van hoeveel therapieën het goedkeuringsproces doorlopen, dat tot een decennium kan duren. Volgens het Cato Institute zijn de kosten van geneesmiddelenontwikkeling in minder dan 20 jaar met meer dan 400 procent omhoog geschoten. Het Office of Technology Assessment schat de kosten van het ontwikkelen van een nieuw medicijn gemiddeld op $ 394 miljoen. Geneesmiddelenfabrikanten moeten gemiddeld 60 klinische proeven van elk nieuw medicijn uitvoeren voor marketinggoedkeuring en nog tientallen andere om die goedkeuring uit te breiden tot nieuwe indicaties. Nadien hebben ze slechts een paar jaar patentbescherming voordat concurrerende bedrijven hun producten kunnen produceren tegen een fractie van de kosten.
Regering van de overheid
De mate van overheidsregulering van de farmaceutische industrie bepaalt ook de winstgevendheid. Elke opeenvolgende federale overheidsadministratie reguleert de farmaceutische industrie in een andere mate. Sommige landen, zoals Canada en Duitsland, hebben prijscontroles, of caps, op geneesmiddelen die binnen hun grenzen worden verkocht. Ook oefenen de Amerikaanse overheid en de FDA veel controle uit over farmaceutische reclame en de 'claims' van wat een bepaald medicijn wel en niet kan doen. Het naleven van de stricturen van deze regelgevende instanties kost farmaceutische bedrijven miljoenen dollars per jaar. Volgens het Cato Institute gaat 85 procent van de kosten van farmaceutische ontwikkeling naar het naleven van FDA-regels, wat neerkomt op een belasting op investeren in biomedisch onderzoek.
Consumentenvraag
Gedurende de afgelopen decennia is de vraag van consumenten naar geneesmiddelen als onderhoudstherapie, evenals 'levensstijl'-geneesmiddelen die iemands gezondheid en welzijn verbeteren, enorm gegroeid. Deze toename is een belangrijke motor voor de groei van de industrie. 'Blockbuster'-geneesmiddelen zoals Claritin, Viagra en Lipitor zijn zwaar geadverteerd, wat de vraag van consumenten voedt. Volgens Medical Marketing & Media bereikten direct-to-consumer reclamebestedingen een hoogtepunt van $ 5,2 miljard in 2006. Opgeleide patiënten hebben de receptschrijvende explosie in het kantoor van de dokter gereden, waardoor de verkoop van deze medicijnen naar de honderden miljoenen dollars is gestegen. Ook wordt op maat gemaakte therapie een steeds groter deel van het farmaceutische marktaandeel aan het worden, omdat genetische testen nieuwe, zeer gerichte therapieën voor vele aandoeningen mogelijk maakt. Omdat blockbuster-merkgeneesmiddelen niet meer octrooien, neemt de vraag van consumenten naar goedkopere, generieke versies toe.
Verzekeraars en Managed Care
In de Verenigde Staten worden prijzen bepaald door een vrijemarktsysteem, hoewel individuele gezondheidszorgorganisaties (bijvoorbeeld Medicare, beheerde zorgbedrijven) formularia hebben die getrapte selecties van therapieën tegen verschillende prijzen omvatten. Consumenten betalen zelden de volledige prijs voor geneesmiddelen op recept, die meestal worden betaald door externe verzekeraars. Derde betalers kunnen lagere prijzen voor medicijnen bedingen, waardoor de prijzen dalen en de winstmarges voor farmaceutische bedrijven dalen.
