Economie gaat over de productie, distributie en consumptie van goederen. Een belangrijke beslissing voor werknemers, bedrijven en landen is wat goederen produceren. Het economische concept van specialisatie helpt om deze vraag te beantwoorden. Onder specialisatie concentreren economische actoren hun vaardigheden op taken waarbij zij het meest deskundig zijn. Specialisatie heeft zowel micro- als macro-economische toepassingen.
Specialisatie op de werkplek
Specialisatie in economische zin verwijst naar individuen en organisaties die zich richten op het beperkte aantal productietaken dat zij het best uitvoeren. Deze specialisatie vereist dat medewerkers opgeven andere taken op te geven waarbij ze niet zo bekwaam zijn, en die banen overlaten aan anderen die beter geschikt zijn voor hen.
Specialisatie houdt verband met een ander economisch concept, arbeidsverdeling, uitvoerig besproken door Adam Smith, de 18e-eeuwse Schotse econoom en auteur van 'The Wealth of Nations'. Smith illustreerde de voordelen van specialisatie en een taakverdeling bij het beschrijven van een pin factory, waarin elke medewerker één gespecialiseerde taak uitvoert. Eén arbeider meet draad, een ander snijdt het, het ene wijst het, het andere maakt het hoofd en zo verder. Door dit proces produceerden werknemers duizenden pinnen meer dan wanneer elke arbeider zelfstandig hele pinnen maakte.
Effect op productie
Specialisatie, zoals geïllustreerd door Adam Smith's voorbeeld van de pinfabriek, stelt werknemers in staat om meer vaardigheid in hun specifieke taken te ontwikkelen. Specialisatie verhoogt de output omdat werknemers geen tijd verliezen door te schakelen tussen verschillende taken. Smith geloofde ook dat werknemers met specialismen meer kans hadden om te innoveren, om hulpmiddelen of machines te creëren om hun taken nog efficiënter te maken.
Voordelen
De voordelen van specialisatie gaan ook verder dan individuele werknemers. Bedrijven die zijn gespecialiseerd in hun specifieke producten kunnen grotere hoeveelheden produceren om te verkopen. Deze bedrijven en hun werknemers gebruiken de opbrengst van de verkoop van die goederen om benodigde goederen te kopen die door andere werknemers en bedrijven zijn geproduceerd.
Economisch denken
Terwijl Adam Smith de voordelen zag van specialisatie en arbeidsverdeling, zag hij ook een keerzijde voor hen. Hij vreesde dat monotone assemblagelijnen waarin werknemers de hele dag door afzonderlijke taken verrichtten, hun creativiteit en spirit konden ondermijnen. Hij zag onderwijs als een remedie en geloofde dat onderwijs creativiteit en innovatie bij de werknemers bevorderde. Karl Marx greep Smith's zorgen in zijn geschriften over economie. Hij zag monotone productietaken, gekoppeld aan bestaanslonen die niet de volledige waarde van arbeid vertegenwoordigen, als factoren die de vervreemding van werknemers vergroten, wat uiteindelijk resulteert in een door arbeiders geleide opstand tegen de kapitalistenklasse.
Macro-economische specialisatie
Specialisatie in economie is niet beperkt tot individuen en bedrijven, het domein van de micro-economie. Het heeft ook toepassingen in de macro-economie, die de economische acties van landen, regio's en hele economieën bestudeert. In een macro-economische context betekent specialisatie dat landen zich concentreren op het produceren van de goederen waarin ze het meeste voordeel hebben, terwijl ze handel drijven met andere landen om andere goederen te verkrijgen.
David Ricardo, een econoom van de 18e en het begin van de 19e eeuw, pleitte voor een specialisatie op basis van comparatief voordeel, die helpt bepalen of het voordeliger is om een goed in het land te produceren of het te importeren. Stel bijvoorbeeld dat de Verenigde Staten kleding en computers goedkoper produceren dan India.Hoewel de Verenigde Staten absoluut een voordeel lijken te hebben, heeft het misschien geen comparatief voordeel, dat het vermogen om te produceren in termen van opportuniteitskosten meet.
Omdat de productiemiddelen beperkt zijn, zorgen de opportunitykosten voor het produceren van computers ervoor dat er minder kleding wordt gemaakt. In vergelijking met wat moet worden opgeofferd, moet het land zich specialiseren in het produceren van het goede waarin het een comparatief voordeel heeft, terwijl het andere product wordt geïmporteerd.
